Image010601

GÓRNY EGIPT

rzeczy, któremi bawi całe towarzystwo. Araby, grający role służących konsula, udają, że ich bolą słabą ręką zadawane razy, a na boku śmieją się z nich, jedząc i pijąc zręcznie skradzione konsulowi przysmaki. Konsul nareszcie zasypia. Aliści słychać znowu śpiew beduinki. Konsul się budzi; spostrzega ją... przygląda się, a zobaczywszy, że piękna... wstaje, zaczyna się komicznie kłaniać i prawić grzeczności.

Beduinka swoim sposobem kusi go jak poprzednich i wyciąga od niego dużo pieniędzy.

Ten atak kilka razy się powtarza. Nareszcie konsul bankrutuje. Niechce dawać fantów, a nie ma już przy sobie pieniędzy. Beduinka do bicza! konsul do swej pstrej chorągwi, którą się zasłania, klnąc w przestrachu po francusku, angielsku i włosku, mieszając razem wszystkie słowa. Ale Beduinka tak nań naciera, tak mu grozi, że konsul rozłącza się stopniowo z swym bagażem, z swoją chorągwią, a nareszcie z swoją odzieżą i nagi ucieka i chce się topić; ale zmierzywszy głębokość wody, wstrzymuje się i szuka miejsca, gdzieby mógł swój wstyd ukryć, a znalazłszy to miejsce, włazi nareszcie do dziury, gdzie skład węgli, a po chwili cały czarny z niej się wydobywa. Araby formują koło, tańczą około niego, śpiewają, i obchodzą chrzest konsula na murzyna. Na tym się kończy ta drama we trzech aktach, w której się przebija ironiczna filozofja ma-terjalizmu, a po niej bankiet następuje.

Zostawmy ich jedzących i skaczących jak małpy, a sami gawędźmy.

95