W kopalniach odkrywkowych urabianie spycharkami prowadzi się zarówno w nadkładzie, jak i w kopalinie podstawowej, przy czym rozróżnia się dwie podstawowe technologie pracy:
1. urabianie łącznie z transportem,
2. urabianie z odrębnym transportem.
Urabianie spycharkami łącznie z transportem nadkładu na zwałowisko omówiono w odrębnym punkcie. Urabianie spycharkami m układach
Inl.dr
/t ■''T U>*t r t j 7 o, A Ol O TO ■*-» OT T TTTC-ri AT r-'* V* o 7"» T r rr "f* o r-r
GdcUj -/v ao olv^ jk>i Z.j W opuipi apj ^ caxxj.ij.ii Lii.
transportowych może
\ niami jak:
— przenośniki taśmowe,
— samochody,
— pociągi.
Rodzaj transportu wpływa na ukształtowanie frontów roboczych w sposób podany, jak przy koparkach. ■
W związku z tym, przy transporcie taśmowym oraz kolejowym {stosowanym sporadycznie), fronty robocze są regularne i dostosowane do przesunięć środków transportowych, natomiast przy transporcie samochodowym możliwe jest dostosowanie frontu do najdogodniejszego podjeżdżania pod ścianę samochodami.
Spycharki nie mogą samodzielnie wykonywać załadunku na środki transportowe, wobec czego zachodzi konieczność organizowania na poziomach roboczych specjalnych punktów załadunkowych.
Załadunek urobionych mas spycharkami może odbywać się:
— zsypami lub z ramp załadowczych,
— ładowarkami taśmowymi {rys. i3).
—• koparkami jednonaczyniowymi,
— ładowarkami kołowymi.
Wydajność spycharek zależy od wielkości lemiesza, mocy ciągnika, oporów urabiania, ciężaru właściwego urabianych mas, długości drogi transportowej, pochylenia poziomu roboczego i organizacji pracy. Przykładową zależność wydajności spycharki od odległości transportu przedstawia
rys. //
ł
m
Rys. ,11. Wykres wydajności spycharki