img08501 djvu

55

Dzięki gospodarzowi za lube podejście,

Ta, jedna w serce jego chytrość miała wejście!

My zawsze mówić będziem o tern bawidełku:

Jest,to kamień kosztowny w drcwuianćm pudelku. Tak i pan tego domu w gładkiej sukni eliodzi, •Godny Augusta krewny i w dostatkach brodzi. Skromność jego w ubiorze postrzegłszy z daleka, Wziąłby go może prostak za średniego człeka. Widząc, jego przystępność, jego ukłon niski,

Ktoby zgadł, że to ten jest, Adam Czartoryski.

Nie biorąc filozofów pysznego imienia,

Obyczajmi, biegłością, wielu z nich zacienia;

Ojciec sierot, brat szlachty, poufale żyje,

Z daremną usilnością wielkość duszy kryje:

Póki życie wystarczy, nigdy bez uciechy,

Pamięć mi nie przywiedzie maskującej strzechy.

Gdy pożyteczne prace me siły nadsłabią,

Chciałbym być za nagrodę tej chaty murgrabią. Wierząc oraz w łudzące Pitagory zdanie,

Że duch nie znając zgonu, przemienia mieszkanie, Zefirku! nieś do mojej bogini te słowa:

„Bądź łatwa słusznej prośbie, Knidejska królowa. Jeślim do twych obrządków Westalki zanęcił,

Jeślim ci na ofiarę cały się poświęcił,

Kiedy nieprzebłagane nakażą wyroki,

Abym oddał żywiołom ducha mego zwłoki,

Parki będą dni moich docinały sznurka,

Ty mnie odziej naówczas piórami mazurka.

Będę sobie świegotal, skacząc po gałązkach,

Jedno być w raju Turków, co wróblem w Powązkach."

Mało szczęśliwy jeniec w Temiry kajdanach, Niegdy w żądanych od niej pieściłem się ranach,

Jej skinieniem rządzony, z wolności wyzuty,