img156 (12)

156

Jeżeli zgodnie ze wzorem (87) wartość odczytu łaty wstecz O_w będziemy traktować zawsze jako dodatnią, a wartość odczyta z łaty w przód O jako zawsze ujemną, to algebraiczne dodanis tych -.wartości określa znak przyrostu współrzędnych. Powyższą zasadę stosuje 3ię również dla przypadków uwidocznionych na rysunkach 169 i 1?0, pamiętając, że odczyt z łaty ustai/donsj odwrotnie niż na powierzchni (rys. 168) ma znak przeciwny. Odczyty z tak ustawionych łat zapisujemy w formularzu bądź z oznaczeniem znaku minus, bądź tfe znakiem "w** (łata wisząca).

A

ss/s/s/SS/s s -----------------------

t	K			i I * ^1r n
		/	\ \	U-J-
7/ / / S / / S Z'.		l		X s s ss

378. 170

Wyznaczenie wysokości poazozególnych punktów określa się juź“ tylko na drodze rachunkowej przy znanych różnioach wysokości uzyskanych z pomiarów niwelacyjnych. I tak wysokość punktu B przy założeniu znajomości wysokości punktu A będzie:

-    dla sytuacji przedstawi.onej na rysunku 168

Sb = ^ha * <°w - V * ^KA * *^hAB

-    dla sytuacji przedstawionej na rysunku 169

^BB * ^Ui * <°w ^ł V “ ^{+    (90)}

- dla sytuacji przedstawionej na rysunku 170

Bóżnice wysokości punktów A i B można również -wyznaczyć ustawiając niweletor na jednym z tych punktów, np. A lub przód punktem A. na zewnątrz odcinka AB (rys.171).

7    7

|    i

'nai-zą Q'i/& ?orć.v*a>frzv! j

Bys, 171

pierwszym pszypBdku mierzymy taśną lub łatą wysokość 0^ osi celowej nad punkten A (tzw. wysokość instrumentu), w drugim -odczytujemy na łacie w punkcie A odczyty ‘ °nA* Następnie odczytujemy ca łacie w punkcie B odczyt °pB» ITa podstawie tych wsr-