img304 (2)

być szersza niż grubość zastosowanej tektury.

W środku każdego segmentu możemy wyciąć otwory, jak na rys. 281d, następnie zakleić te otwory od spodu kolorową bibułką. Po zrobieniu dwudziestu jednakowych segmentów przystępujemy do zaczepiania skrzydełek sąsiednich trójkątów, jak na rys. 281e. Najpierw zaczepiamy trójkąty 1 i 2. Strzałka wskazuje, jak wsunąć segmenty la i 2a. Po połączeniu pięciu segmentów, na obwodzie tak powstałego stożka wstawiamy dalsze trójkąty, aż do otrzymania zamkniętej bryły o kształcie zbliżonym do kuli.

Zupełnie inną formę lampionu pokazano na rys. 282. Lampion jest zestawiony z dwunastu odpowiednio ponacinanych kół.

Koło narysowane cyrklem dzielimy bardzo dokładnie na pięć jednakowych części (rys. 283a). Po wrysowaniu w koło regularnego pięciobo-ku, każdy bok dzielimy na połowę. Wzdłuż linii określających pięciobok wycinamy szczeliny (rys. 283b).

Szerokość każdej szczeliny nie powinna być większa niż grubość zastosowanej tektury lub tworzywa. Pamiętajmy o tym, że każda szczelina musi się kończyć dokładnie w połowie długości boku, co na rysunku oznaczono strzałką P.

Po zaczepieniu dwóch kół, jak na rys. 283c, wstawiamy segment trzeci, a następnie dalsze, aż do zupełnego zmontowania zamkniętej formy w kształcie kuli.

W poszczególne segmenty można przed zmontowaniem wkleić kolorowe „okienka" z bibułki, aby po wstawieniu żarówki otrzymać ciekawe efekty świetlne.

Wymiary poszczególnych segmentów można ustalić zupełnie dowolnie (np. bok trójkąta równobocznego pierwszego lampionu ma długość 90 mm, a średnica koła drugiego lampionu wynosi 110 mm).

Górny segment lampionu, przez który przechodzi przewód z żarówką, można wzmocnić przez podklejenie krążka grubej tektury.

Zastanówcie się, czy według opisanej zasady można budować lampiony z segmentów o innym kształcie? Może udałoby się połączyć np. kwadraty z sześciokątaml?

7. ABAŻURY

Budowanie opraw oświetleniowych (lamp) i abażurów jest czynnością niezwykle przyjemną i naprawdę nietrudną. Koszt budowy oprawy oświetleniowej nie przekracza kilkunastu złotych, a jej kształt, kolor i wymiary można dowolnie dostosować do potrzeb i wyglądu wnętrza pokoju.

Hys. 284. Sposób kreślenia formy na wykrój abażuru

Na kawałku brystolu rysujemy projektowany abażur w widoku z boku (rys. 284). Zależnie od życzenia, abażur może być bardziej cylindryczny lub bardziej stożkowy. Po ustaleniu odpowiedniego kształtu, powstaje rysunek trapezu oznaczony literami A, B, C, D. Przykładając linię do krawędzi DA przedłuża się kreskę do góry. W ten sposób przedłuża się krawędź CS. Na przecięciu się obydwóch linii powstaje punkt Z. Jest to właśnie punkt, w którym postawimy nóżkę cyrkla, rysując dwa lukL Jeden łuk rysujemy o promieniu ZD oraz drugi łuk o promieniu ZA.

Na zewnętrznym łuku wyznacza się wycinek EF, który jest około trzy 1 pół raza większy niż odległość DC. Po narysowaniu linii EZ oraz FZ otrzymujemy już gotowy szablon całej powierzchni abażuru, oznaczony na rysunku literami EFGH.

W zasadzie wystarczyłoby, jeśli wycinek EF wynosiłby: DCX3,14.

212