0000038(1)

3. Odrach z mięśnia dwugłowego wywołujemy w takim samym ułożeniu kończyny górnej jak poprzednio, tylko że rękę ustalamy w całkowitej supinacji, to jest dłonią ku górze. Uderzając młotkiem bezpośrednio w ' ścięgno mięśnia dwugłowego, lub też w kciuk własny ręki lewej ułożony na tym ścięgnie, otrzymuje się nagłe zgięcie w łokciu na skutek

Ryc. 64. Wywoływanie odruchu z kości łokciowej.

skurczu mięśnia dwugłowego. Ośrodek odruchu z mięśnia dwugłowego znajduje się na poziomie odcinków C₅ — C_<; (ryc. 65).

4. Odruch z mięśnia trójgłowego otrzymuje się przy uderzeniu młotkiem w' ścięgno tego mięśnia. Celem nieznacznego napięcia ścięgna, zginamy lekko w łokciu uniesioną nieco kończynę górną badanego, trzymając w lewej naszej ręce zwisające wolno jego przedramię lub też układając przedramię badanego na naszym lewym przedramieniu. Na skutek' powstałego skurczu mięśnia trójgłowego występuje nagłe wyprostowanie kończyny w stawie łokciowym ryc. 66). Ośrodek odruchu z mięśnia trójgłowego znajduje się na poziomic odcinków⁷ C_c — C₇.

Wszystkie wymienione odruchy głębokie (okostnowe i ścięgnowe z kończyn górnych w warunkach prawidłowych są umiarkowane i jednakowe z obu stron; w warunkach patologicznych zaś ulegają zmianom, a mianowicie: mogą być osłabione, zniesione, przekształcone lub wzmożone. Zmiany te są jednostronne, jeśli luk odruchowy lub drogi pirami-dowe są uszkodzone z jednej strony, dwustronne —- jeśli uszkodzenie jest obustronne. Również stopień ich nasilenia z każdej strony może być różny \ t2w. asymetria odruchów), co ma znaczenie w wysnuwaniu wniosków rozpoznawczych.

138