Magazyn9 5001 djvu

44

Najbardziej rzucającą się w oczy anoinalją mięśnia dwugłowego jest występowanie ponadliczbowych głów. Filogenetyczne znaczenie tego faktu nie jest jeszcze dostatecznie wyjaśnione.

Kohlbrugge (1897. 73) podaje, że nie wszystkie małpy posiadają trzecią głowę m. bicipitis-, tak np. z pośród człekokształtnych spotykamy to zjawisko tylko u hylobatesa.

U Murzynów zanotowali występowanie trzeciej głowy: A n t o n y i Hazard, Bryce, Chudziński, Giacomini, L i v i-ni i Turner razem w 15 wypadkach, co stanowi 12.5% według ilości spostrzeżeń, a 18.4% według ilości osobników. Porównajmy ten wynik z danemi dla innych ras. W tym celu zestawiam ogólne cyfry Ad ach i ego (1909. 279, 280) z mojemi:

1)    według ilości spostrzeżeń:

Europejczycy (przeciętna dla 919 spostrzeżeń) ....    9.1%

Murzyni (120 spostrzeżeń)....... ... 12.5%

Japończycy (887 spostrzeżeń) ...... 15.7%

2)    według ilości osobników):

Europejczycy (przeciętna dla 305 osobników).    8.9%

Murzyni (60 osobników)........ 18.4%

Japończycy (269 osobników) .    ... 25.3%

A więc Murzyni zajmują miejsce pośrednie między Europejczykami a Japończykami. Rasowe różnice rzucają się same w oczy.

Mięsień dwugłowy o czterech brzuścach był u kiurzynów widzianym dwa razy przez Chudzińskiego (1874. 27; ’98. 14) i przez Testufa (1884. 794).

Co do wzajemnego stosunku dwuch występujących normalnie brzuśców, to warto wspomnieć, że u małp zlewają się one bardzo daleko w kierunku dystalnym; u szympansa np. połączenie to występuje dopiero około samego ścięgna przyczepu. U Murzynów widziano kilkakrotnie analogiczną budowę m. bicipitis, jednakowoż danych statystycznych ustalić się nie dało.

M. brachialis nnterior.

MaUrtjak 59 osobników, 118 spostrzeżeń.

Podział mięśnia na dwie warstwy był notowany w 12 wypadkach, co stanowi dla Murzynów 11%. Jednakowoż nie wiemy czy wszyscy badacze zwracali uwagę na tę cechę, tak że powyższą cyfrę należy przyjmować z zastrzeżeniem. Danych porównawczych brak.