i
i
2
Rozdział
Układy kombinacyjna opisywane są tabelą lub zaspołam funkcji logicznych wiążących każde wyjście układu z wejściami. Wyznaczenia jednego z tych opisów na podstawie zadanego słownego opisu działania układu nazywa się, jak pamiętamy! syntezą abstrakcyjną.
Przykład 2.1
Podać opis układu kombinacyjnego mnożącego dwie dwubltowe liczby binarne.
Układ posiada 4 wejścia (2x2)14 wyjścia, gdyż największy wynik mnożenia dwu liczb dwubltowych wynosi:
Oznaczając wejścia przez i-jkg 1 ^1*2 oraz wyjścia przez zi«z2’z3'z4 otrzymujemy tabelę Jak na rys. 2.1.
Jak widać, układ opisany Jest przez 4 funkcje logiczne z^,z2,zj.z^.Funkcje te zapisane w ZNPS 1 NP$ mają postać
*1 = x1r2y1y2
z2 = x1I2y1y2 + x1x2y1y2 + x1x2y1y2 = x1x2y1 ♦ x^7z
*3 “ x1x2y1y2 + x1x2y1y2 + X1X27172 + x1^2y1y2 + x1x2y1y2+
+ *-lx271y2 “ X1X2?1 + x2y1y2 + x1y1y2 + x1x2y2
z4 3 x1x2y1y2 + x1x2y1y2 + x1x2y1y2 + x1x2y1y2 = x2y2 .
Układy kombinacyjne buduje się z elementarnych układów opisywanych prostymi funkcjami logicznymi. Te elementarne układy nazywają się funktorani lub bramkami logicznymi. Następny etap syntezy, zwany syntezą strukturalną, polega na otrzymaniu układu o zadanym opisie poprzez odpowiednie połączenie możliwie małej Ilości funktorów**. Okazuje się (patrz p. 2.2),że schemat połączeń wynika bezpośrednio z wyraźenla definiującego funkcję lo-
lane setody syntezy strukturalnej, z wykorzystanies multiplekserów t pastęel stałych BOM 1 PLA, eadwlone będą w rozdziale 4.
glczną opisujprojektowań; układ. .Pojawia się więc Istotny problem zapisywania funkcji logicznych w możliwie prostej postaci, zwany minimalizacją.
Rys.
2.1. MINIMALIZACJA FtJNKCJI LOGICZNYCH
Z problemem upraszczania wyrażeń logicznych spotkaliśmy się już w p. 1.3.1 (przykład 1.19). Tutaj usystematyzujemy to zagadnienie 1 podamy dwie podstawowe algorytmiezhe metody minimalizacji.
2.1. Tablica układu mnożąoego liczby dwu-bltowe
Omówimy metody upraszczania zapisów funkcji w przypadku, gdy postacią początkową jest ZNPS lub ZNPI, a postaciami końcowymi zapisy UPS i NPI o możliwie małej liczbie możliwie prostych. składników.
reguł sklejania.
(2.1)
(2.2)
Minimalizacja funkcji logicznych polega na wielokrotnym stosowaniu do upraszczanej funkcji tzw.
\ Ax + Ax (A + x)(A + X)
Wyrażenia podlegające sklejaniu noszą nazwę sąsiednich. Są one iloczynami lub sumami tych samych zmiennych różniącymi się tylko negacją jednej zmiennej. Np. sąsiednimi są wyrażenia x^x2x^ 1 x^x2x^ oraz x1+x2+ +5^+5^ i x1+x2+Xj+Xąt ich suma i iloczyn po zastosowaniu reguł sklejania wynoszą odpowiednio x^x2 oraz x1+i2+x3
Stosując wielokrotnie15 reguły sklejania do wyjściowych ZNPS można uzyskać postać minimalną, jednakże proces ten należy przeprowadzać umiejętnie, aby nie doprowadzić do sytuacji, w którsj dalszs sklejanie nie jest już możliwe, a nie otrzymano jeszcze postaci minimalnej.
Przykład 2.2
Zminimalizować funkcję
y = x^x2x^ + x1x2x^ + x1x2Xj + x^x2x^ + x1x2Xj
Nie wystarczy tu np. skleić składniki 213 oraz 5 i 7, bo otrzymamy wtedy
y = x1x2 + x1x3 + x1i2x3
do ktćrej to postaci nie da się już zastosować reguły sklejania, a jak za chwilę zobaczymy nie jest to postać minimalna.
5 Przy .sklejaniu pamiętany o tożsamoiciach x = x+xe...+x oraz x = x-x ... x, pokazujących, ta pojedynczy składnik można sklejać z wie łona innymi.