Próba statyczna rozciągania jest podstawowym rodzajem badania metali mających zastosowanie w technice i pozwala na określenie własności plastycznych i wytrzymałościowych metalu, Próba ta polega na osiowym rozciąganiu próbek o ściśle określonych kształtach w uchwytach specjalnych maszyn, zwanych maszynami wytrzymałościowymi lub zrywarkami. pozwalającymi w sposób ciągły zwiększać silę od zera do wartości, przy której następuje zerwanie próbki. Próba ta jest objęta Polską Normą PN-80/H-04310.
Celem ćwiczenia jest określenie - na podstawie statycznej próby rozciągania - następujących wielkości wytrzymałościowych i plastycznych materiału: wytrzymałości na rozciąganie, granicy plastyczności, wydłużenia i przewężenia.
Wytrzymałość na rozciąganie, tojcsLnaprężcnie odpowiadające największej sile uzyskanej w czasie próby rozciągania, odniesionej do przekroju początkct wego próbki, określona jest wzorem:
Fm
Rm = y- MPa, (1.1)
gdzie F,„ N jest największą silą rozciągającą uzyskaną w czasie próby, odczytaną na silomicrzu maszyny wytrzymałościowej; S0 mm1 - polem powierzchni przekroju początkowego próbki.