10534 P1510703

białą zwisłouchą, krajowe uszlachetnione, duńską, szwedzką, holenderską, belgijską, norweską, niemiecką, brytyjską i in.

Sylwetka ich jest wydłużona, równoległoboczna, a u niektórych ras (np. landrace) przechodzi w trapezowatą, przy czym linie grzbietu i brzucha rozchodzą się od przodu ku zadniej partii ciała. Tułów bardzo długi, dość szeroki, z boków spłaszczony, szynka dobrze wypełniona i głęboka, nasada ogona wysoka, głowa w stosunku do tułowia mała, o profilu lekko wklęsłym, nogi dłuższe niż u typu tłuszczowo-mięsnego, dość cienkie, lecz mocne.

Lochy odznaczają się dużą potencjalną płodnością, stąd przy prawidłowym użytkowaniu rodzą zwykle 10-12 prosiąt, przy czym mioty złożone z 14-16 prosiąt zdarzają się dość często. Wysoka mleczność zapewnia licznemu potomstwu wystarczającą ilość pokarmu do osiągania dużych przyrostów.

Użytkowanie rzeźne świń tego typu, to przede wszystkim produkcja lekkich tuczników mięsnych, tj. bekonowych lub szynkowych. Można z nich również uzyskać każdy inny rodzaj tucznika, od tłuszczowo-mięsnego, przez mię-sno-słoninowy do słoninowego.

Obecnie w Europie zdecydowanie największą rolę odgrywają świnie należące do typu mięsnego. Analogiczne zjawisko występuje w USA, Kanadzie, Australii i w innych krajach o wysokim stopniu rozwoju gospodarczego i dużej zamożności ich mieszkańców.

Jednocześnie prawie we wszystkich krajach trwają intensywne prace hodowlane, których celem jest doskonalenie świń typu mięsnego lub przekształcanie w tym kierunku ras tłuszczowo-mięsnych. Następuje dalsze opóźnienie dojrzewania, zwiększanie przyrostów, zmniejszanie zużycia paszy na jednostkę produkcji i poprawa zdolności do wytwarzania tkanki mięśniowej.