13583 P1090492

E. Powlekanie dyspersjami

Powlekanie dyspersjami z tworzyw sztucznych można prowadzić przez natryskiwanie pneumatyczne, zanurzenie i nakładanie walcami. Najczęściej stosowane są wodne dyspersje polimerów (hydrozole). Do wytwarzania powłok ochronnych służą głównie dyspersje z polimerów winylowych, fluorowych, polietylenów i innych. Najszersze zastosowanie znalazły dyspersje z polimerów fluorowych. Dyspersje wodne polimerów zawierają oprócz cząstek żywic lub tworzywa powłokowego i ośrodka rozpraszającego takie dodatki jak; koloidy ochronne lub emulagtory, środki zagęszczające, konserwujące (np. przeciwple-śniowe) oraz małe ilości rozpuszczalników organicznych. Mechanizm tworzenia się powłoki z tak złożonej kompozycji stanie się zrozumiały po uproszczeniu układu do układu trójskładnikowego; żywica - koloid, ochronny środek rozpraszający. W tych uproszczonych rozważaniach przewiduje się, że cząstki polimeru tworzącego dyspersję mają postać zbliżoną do kulistej, rozdrobnienie koloidalne i nie tworzą skupisk. W hydrozolach polimerowych cząstki spoiwa o średnicy od 0,1 do 5 pm są otoczone błonką koloidu ochronnego lub emulgatora i są wzajemnie rozdzielone wodą. W pierwszej fazie tworzenia się powłoki woda odparowuje w bezpośrednim sąsiedztwie powierzchni cieczy; w ten sposób powstaje zmniejszenie stężenia wody w warstwie cząstek i dalsze cząstki wody dyfundują na zewnątrz i odparowują. Wskutek odparowania fazy zewnętrznej (dyspergatora - wody) cząstki polimeru zbliżają się wzajemnie, aż do utworzenia warstewek z kanalikami kapilarnymi i wklęsłym menisku (rys. 10).