CCF20091116005

232

W procesie otrzymywania powłoki przez napylanie elektrostatyczni! | . ni tworzyw sztucznych można wyodrębnić następujące etapy: dowanie elektryczne proszku tworzywa,

)t naładowanych cząsteczek proszku i ich osadzanie na powlii/dhm :edmiotu,

piekanie napylonej warstwy proszku.

3ys. 8. Schemat przebiegu procesu napylania elektrostatycznego: 1 - generator wysokiego napięcia, 2 - podajnik proszku, 3 - pistolet napylający, 4 - pokrywane podłoże, 5 - głowica pistoletu, 6 - linia sił pola elektrycznego, 7 -naładowane elektrycznie cząstki proszku

Przebieg zjawliik v trakcie napylania fllnklm statycznego jest skniti|ili kowany i zależy od winiu czynników. Schomnlyi / nie taki proces pr/niltilii

wia rys. 8. Dotycłu ;;.......

we badania i dotwliul czenia praktyczno unio/

W

liwiają sformułowwnll¹ teorii i mechanizmu pn wstawania powłoki

rasie napylania elektrostatycznego. Poniżej przedstawiono minimum /fi(jni| eń teoretycznych pozwalających na właściwe kierowanie procesem technolu icznym w fazie samego napylania. Elektryzowanie ziaren proszku ZH<:hml/l od wpływem łącznego oddziaływania kilku różnych procesów, takich jak kun aktu ziaren z materiałem głowicy i otaczającym powietrzem, na skutek |>i • rodzenia (od materiału głowicy) na skutek polaryzacji (elektronowej, atomowi >| ab orientacyjnej) ziaren oraz przez adsorbcję jonów, drogą dyfuzji i bomhui iowania. Spośród wymienionych sposobów elektryzowania ziaren prOB/ku lajwiększy wpływ na sumaryczny ładunek ziarna wywiera bombardownnii' anami. Proces ładowania elektrycznego proszku tworzywa odbywa się w spo :jalnej głowicy, do której doprowadza się z generatora prąd stały wysoklrnio tapięcia. Najczęściej stosuje się napięcia od 30 do 150 kV. Wartość I/mik

napięcia dobiera się eksperymentalnie. Maksymalny możliwy do uzyskania przez cząstkę ładunek nosi nazwę ładunku granicznego Q_g, który może być określony wzorem 1.

q,=4^:er!’    <¹>

^a 8 + 2

gdzie:

E - natężenie pola elektrycznego,

R - promień cząstki proszku, e - stała dielektryczna tworzywa .

gdzie:

t - czas oddziaływania pola, to - stała czasowa.

Wzór ten dotyczy ładowania się cząstek w przestrzeni wyładowania koronowego. Ładowanie się cząstek jest również możliwe, chociaż w znacznie mniejszym stopniu, poza tą przestrzenią. Na wielkość ładunku wpływa w istotnym stopniu czas oddziaływania pola elektrycznego, a zależność tę określa wzór 2.

CL.

(2)

to +t

Ot

⁰ Tl H p

gdzie:

H - ruchliwość jonów, gazu

p - gęstość ładunków w przestrzeni wyładowania koronowego.

Dodatkowym poważnym źródłem ładunków może być ładowanie się cząsteczek proszku wskutek tarcia. Obecnie coraz szerzej stosowane są przemysło-