P1090478

224

Do II grupy zalicza się sposoby otrzymywania powłok drogą napylania roztopionych cząstek proszkowego polimeru na nagrzaną powierzchnię przedmiotu (gazowo-płomieniowe).

Do III grupy zalicza się sposoby otrzymywania powłok drogą napylania elektrycznie naładowanych cząstek proszku na powierzchnię przeciwnie naładowanego przedmiotu ( napylanie elektrostatyczne).

Wdrożenie każdego z wymienionych sposobów wymaga opracowania technologicznych parametrów procesu i zastosowania odpowiedniego wyposażenia. Przy wyborze sposobu nanoszenia trzeba zwrócić uwagę na typ polimeru i podłoża, ich własności, a także wymagane własności pokrycia.

A. Napylanie fluidyzacyjne

Napylanie fluidyzacyjne polega na zanurzaniu i wynurzaniu w złożu fluidyzacyjnym nagrzanego przemiotu. Tworzenie się powłoki z proszku polimeru na podłożu metalowym jest wynikiem zetknięcia się cząstek tworzywa z uprzednio nagrzaną powierzchnią przedmiotu metalowego.

W stałym strumieniu cząstek proces ten będzie się powtarzać aż do tak znacznego obniżenia się temperatury przedmiotu, że zaabsorbowana przezeń ilość ciepła nie wystarczy do nadtopienia dalszych uderzających cząstek W procesie tworzenia się powłoki w złożu fluidyzacyjnym rozróżnia się trzy etapy:

a)    powstawanie powłoki jednowarstwowej z cząstek tworzywa topiącego się na powierzchni przedmiotu w wyniku bezpośredniego styku.

b)    wzrost grubości powłoki wskutek stapiania się ziaren stykających się z tworzywem już stopionym; czynnikiem wzorstu grubości powłoki jest w tym okresie przenoszenie ciepła z przedmiotu do przylegających cząstek tworzywa poprzez stopioną warstwę,

c)    zahamowanie wzrostu grubości powłoki w wyniku utraty ciepła przez przedmiot i małej przewodności cieplnej tworzywa.

Przebieg zmian temperatury tworzywa przedstawiono na rys 1.