13618 IMG 67 (10)

212

212

(5.27)

P; = 2^(PZ-Pi)+P2

gdzie:

p. - błąd procentowy przyrostu miąższości drzewostanu. v - miąższość drzewostanu na początku okresu.

2, - przyrósł miąższości drzewostanu.

p_] - błąd procentowy miąższości drzewostanu na początku okresu. p_: - błąd procentowy miąższości drzewostanu na końcu okresu łącznic z błędem miąższości drzew ustępujących w ciągu okresu.

Błąd procentowy miąższości zależy od wielkości ilorazu miąższości na początku okresu i przyrostu miąższości. Iloraz ten zależy od wieku drzewostanu - z upływem wieku iloraz rośnie, zależy on także od długości okresu - im dłuższy okres, tym większa wartość przyrostu miąższości i tym samym mniejsza wartość ilorazu.

Przyrost miąższości drzewostanu będzie określony bezbłędnie wówczas, gdy me popełnimy błędu określania miąższości dla początku i końca okresu, lub gdy błędy absolutne miąższości dla początku i końca okresu będą takie same co do w ielkości i znaku. Jeżeli natomiast Wędy procentowe miąższości dla początku i końca okresu będą takie same co do wielkości i znaku, to błąd procentowy przyrostu miąższości będzie tej samej wielkości i znaku co błąd określania miąższości.

Błąd przyrostu miąższości może być bardzo duży szczególnie wówczas, kiedy błędy miąższości będą przeciwnych znaków. Prawdopodobieństwo wystąpienia takich przypadków me jest wcale małe. wystąpienie błędów dodatnich lub ujemnych bowiem jest tak samo prawdopodobne.

• Pmklłd Miązuość draewotfanu na początku okresu wynosi 1000 m\ a przyrost miąższości dla >*.tsu 5-letniego 100 m Przy określaniu miąższości drzewostanu na początku okresu popełniono błąd - ^T' 'JŁcmast przy określaniu miąższości drzew wypadłych w okresie i miąższości w końcu okresu ♦55 Błąd przyrostu nauszości określamy zgodnie ze wzorem (5.27)

1000

100

(5 * 31 ♦ 5 * 85%

Z przykładu wynika, że przyrost miąższości drzewostanu określany z różnicy okresowo mierzonych miąższości za pomocą drzew próbnych może być obarczony dużym błędem Stawia to pod znakiem zapytania celowość określania przyrostu

miąższości przedstawionym sposobem.

2 Tab'»ce miąższości - metoda pomiaru miąższości i przyrostu miąższości drzewostanów kontrolowanych

Przyrost miąższości drzewostanu oblicza się za pomocą znanego juz wzoru:

Do określania miąZsz-Aci drzewostanu w końcu i na początku okresu oraz mią/s/ości drzew . umętych w ciągu okresu stosuje się tablice miąższości_Mogą to

, ₁₃blicc typu bawarskiego, a więc tablice oparte na pierśnicy i wysokości drzewa. Ttablice Grundncra-Schwappacha lub tablice Radwańskiego, albo tablice oparte «stałych krzywych wysokości, np. tablice Laera-Spieckera lub tablice Tramplera Mogq tu także znaleźć zastosowanie odpowiednie wzory empiryczne

Pewnym utrudnieniem przy stosowaniu tablic miąższości Grundncra-Schwap-pocha lub Radwańskiego jest występujący w nich podział ze względu na wiek drzewostanu. np. dla sosny są oddzielne tabele do 80 lat i ponad 80 lat. Należy przyjąć osadę. ze miąższość drzewostanu na początku okresu trzeba określać z tych samych obcl. np. dla sosny z tabel do lub ponad 80 lal. Te same tabele naiezy również stosować do określania miąższości drzew usuwanych w ciągu okresu.

W ciągu okresu krzywa wysokości ulega zmianie, a mianowicie przesuwa się hi górze. Oznacza to, że drzewa o tej samej pierśmcy są niższe dła początku okresu. t wyższe w końcu okresu. Dlatego nie powinno się stosować tej samej krzywej wysokości do określania miąższości dla końca i początku okresu, lecz sporządzać nową krzywą wysokości przy pomiarze miąższości dla końca okresu. Z krzywej wysokości dla początku okresu można ewentualnie korzystać przy określaniu miąższości drzew usuwanych w ciągu okresu, chociaż i w tym przypadku lepiej byłoby sporządzić nową krzywą wysokości.

Główne przyczyny błędów w przedstawionej metodzie określania przyrostu miąższości drzewostanu wynikają z następujących przyczyn: I) błędów przy pomia-rcc pierśnic drzew i ustalenia ich liczby zarówno w stopniach pierśnic. jak i w drze-wostanic. 2) ustaleniu średniej wysokości dizew z poszczególnych stopni pierśnic. h błędów stosowanych tablic miąższości.

Pomiar pierśnic powinien być przeprowadzony bardzo starannie, a szczególnie ważne jest, aby liczba zmierzonych drzew na początku okresu była równa sumie liczby drzew usuniętych z drzewostanu w ciągu okresu i liczbie drzew w końcu okresu. Pomiar pierśnic powinien być przeprowadzony na wszystkich drzewach drzewostanu, a zaleca się również, aby wysokość i kierunek pomiaru pierśnic były na każdym drzewie ustalone juz przy przeprowadzaniu pomiarów na początku okresu. Liczba drzew, na których mierzy się wysokość, powinna być dość duża. a zaleca się także, aby pomiary wysokości w końcu okresu były przeprowadzone na łych samych drzewach i z tego samego kierunku, z jakiego były przeprowadzone na początku okresu.

Przedstawione dość ostre rygory w przeprowadzaniu pomiarów zmierzają do tego. aby błędy w pomiarze pierśnic i pomiarze wysokości drzew były jak Mjmmej szc, one mogą bowiem zwielokrotnić błąd w określaniu przyrostu miąższów i drze wostanu.

Dokładność określania przyrostu miąższości drzewostanu zależy również od dokładności stosowanych tablic miąższości Jest bardzo prawdopodobne ze ir/rli tablice miąższości dla konkretnego drzewostanu dadzą błąd określonej w ielkow _t i wartość tego błędu w ustalaniu miąższości na począlku i kc*ku okresu będzie w przybbżemu taka sama \V_a/ne jest więc, aby tablice miąższowi dla konkrrtneg*.