14773 Obraz10 (4)

Hitlera specjalnymi pełnomocnictwami i miał być odpowiedzialny za „zebranie wszelkich możliwych do uzyskania sił i środków" w celu przygotowania obrony miasta²⁹. Prawdopodobnie też na tej odprawie Hitler wydał rozkaz „utrzymania Warszawy za wszelką cenę". Rozkaz ten odegrał określoną rolę w działaniach strony niemieckiej³⁰.

W ten sposób strona niemiecka przygotowała się do wydania wojskom radzieckim bitwy pod Warszawą i zatrzymania ich natarcia.

Kończąc przedstawianie wydarzeń, które rozegrały się 28 lipca, należy odnotować jeszcze sytuację 9 A na froncie Wisły. Otóż tego dnia do Wisły w rejonie Kazimierza dotarły czołowe jednostki radzieckiej 69 Armii. Grupa radzieckich żołnierzy sforsowała rzekę, opanowując niewielki przyczółek. Mimo, że rejon ten leżał poza linią rozgraniczenia 9 A, skierowano tam jednostki podległej jej 17 DP. Wykonane kontrataki nie przyniosły skutku, a 69 A uzyskała warunki do przerzutu dalszych sił na przeciwległy brzeg. Był to pierwszy sygnał powstawania nowego ogniska zapalnego w pasie obrony 9 Armii. Generał Vormann od kilku dni oczekiwał forsowania Wisły w rejonie Dęblina i Puław. Tym razem jego obawy wzmogły się, gdyż rozpoznanie stwierdziło, iż do tego rejonu zaczęły przybywać nowe siły, co przyjęto za bezpośrednie przygotowania do przekroczenia tu rzeki. Siłami tymi, które w tym czasie osiągnęły rejon Dęblina i Puław, były jednostki 1 A Wojska Polskiego.

Natarcie 2 APanc w dniu 29 lipca osiągnęło jedynie częściowe powodzenie. Właściwie uzyskał je tylko 3 KPanc gen. Wiedieniejewa. Włamał się on głęboko między Mińskiem a Kałuszynem i opanował rejon Stanisławowa. Wysłana szpica pancerna dotarła aż do linii kolejowej Białystok - Warszawa. Natomiast główne siły tej armii nieznacznie posunęły się do przodu, wychodząc na rubież: Siennica, Kołbiel, Pogorzel, Otwock. W tej ostatniej miejscowości radzieccy czołgiści rozbili niemiecki pociąg pancerny. W całym pasie natarcia 2 APanc dochodziło do pancernych bojów spotkaniowych z przechodzącymi do kontrataków jednostkami nieprzyjaciela.

W tym dniu dowodzenie na bronionym przez 9 A kierunku warszawskim przejął XXXIX KPanc gen. Sauckena. Przebywające w tym czasie jednostki 19 DPanc były kierowane na odcinek między Mińskiem a Stanisławowem, by zaryglować włamanie uzyskane przez 3 KPanc.

Tak jak poprzednio, walkę 9 A wspierały samoloty 1 DLot. Wyniki ich działań były jednak niewspółmierne do wysiłków, gdyż zniszczono tylko, poza nieokreśloną liczbą pojazdów mechanicznych i wozów konnych, 2 czołgi, 1 transporter opancerzony i 1 cysternę.

Niepomyślnie dla 9 A rozwijały się także wydarzenia na froncie Wisły. Otóż

²⁹ Notatka z odprawy u fuhrera z 27 lipca 1944 r.. MiD WIH, t. 312. roi. 228, kl. 0001466. ¹⁰ Nic udało się odnaleźć tego rozkazu, ale fakt jego wydania wyraźnie stwierdza gen. Vormann w piśmie do feldmarsz. Modela, w którym mówi: ..Istnieje rozkaz Fuhrera. aby za wszelką cenę utrzymać Warszawę’* (pismo dowódcy 9 Armii z 3 sierpnia 1944 r.. MiD WIH. t. 311. roi. 217. kl. 0000471 n.).

33