Reasumując: warunkiem zastosowania najkorzystniejszej metody | |
produkcji, leżącej w punkcie styczności obu krzywych, jest użycie |
s |
czynników produkcji w takim do siebie stosunku, w którym relacje |
T |
krańcowych produktów rozpatrywanych czynników wytwórczych były- |
* |
by proporcjonalne do ich cen. |
Jeżeli zachodzi sytuacja, że:
AP
AV,
:c-> > :ci
AVj '
to dla przedsiębiorcy korzystniej będzie zmienić czynnik Vj na czynnik V2. Jednakże w tym wypadku popyt na czynnik Vs będzie spadał, a w konsekwencji będzie obniżała się jego cena, przez co poprawi się stosunek między krańcową produkcyjnością czynnika V, a jego ceną. Z kolei będzie rósł popyt na czynnik V.. a w konsekwencji i jego cena. przez co pogorszy się stosunek między krańcowa produkcyjnością czynnika V2 a jego ceną.
Ale dopóki:
>
A P
AV,
'I
zmiana kombinacji czynników wytwórczych nadal się opłaca przedsiębiorstwu, które na każdym przesunięciu nakładu zyskuje różnicę między ciągle jeszcze większą produkcyjnością krańcową czynnika V, i mniejszą - czynnika V,. aź do momentu, gdy te stosunki nie zrównają się. a mianowicie:
AP
AV,
Ci
Wniosek: każde przedsiębiorstwo określi granice korzystania z poszczególnych czynników produkcji w ten sposób, żeby produkcyjności krańcowe były proporcjonalne do ich cen.
?
1. Vxi to są izokoszty?
2. Jakie warunki powinny być spełnione w celu zapewnienia wyboru najkorzystniejszej metody produkcji?