Dużą liczbą oznaczeń w miareczkowej analizie chemicznej stanowią metody oparte na reakcjach redukcji lub utleniania oznaczanej substancji. Reakcje te związane są ze zmianą stopnia utlenienia zarówno substancji oznaczanej, jak i odczynnika miareczkującego.
Reakcje redoks mogą zachodzić wtedy, kiedy potencjały utleniająco-re-dukujące reagujących ze sobą układów różnią się od siebie. W trakcie miareczkowania w układach redoks różnica pomiędzy potencjałami obu układów maleje. Potencjał utleniacza maleje ze względu na wzrost wartości stężenia jego formy zredukowanej. Jednocześnie następuje wzrost potencjału substancji redukującej spowodowany wzrostem stężenia jego formy utlenionej. W punkcie równoważnikowym miareczkowania ustala się stan równowagi dynamicznej spowodowany tym, że potencjały redoks obu układów zrównują się. W dalszej części miareczkowania wprowadza się do układu nadmiar utleniacza bądź reduktora.
Krzywa miareczkowania jest wykresem zmian potencjału redoks od objętości dodawanego titranta, które zachodzą w czasie miareczkowania na skutek zmiany stosunku stężenia postaci utlenionej i zredukowanej. Przebieg miareczkowania potencjometrycznego przedstawiono na przykładzie
171