17649 koc13

. Gofred •

Dnia ledwie co znać, mdlało przyrodzenie, Wielki planeta jasne zakrył czoło.

Na koniec dzień szczedł i słońce promienie Swe ukazało, ale niewesoło.

Już więcej zamku nie widać pysznego, Znaku go nawet nie najdzie żadnego.

69

Jako obłoki, ułożone w góry,

Od słońca albo od wiatru znikają,

Jako chorego śpiącego — figury,

Skoro się ocknie, zaraz odbiegają,

Tak pałac znika — a same z natury Sprawione skały i góry zostają.

Ona też zatem na zwykły wóz wsiadła I przez powietrze ku niebu przepadła.

70

Tak opasana prętkimi wichrami, Hardymi koły obłoki deptała I z nieznanymi brzegi mieszkańcami Antarktykowi podległe mijała. Alcydowymi poszła nad słupami I u Hiszpanów odpocząć nie chciała,

I u Murzynów, ale poszła biegiem Dalej, aż bela nad syryjskim brzegiem.

71

Stąd do Damaszku swego nie wstępuje I kraj ojczysty mija ulubiony,

• Pleśń szesnasta •

A na niepłodny brzeg dyszlem kieruje,

Gdzie beł jej zamek wodą otoczony.

Tam przyjechawszy — sługi odprawuje,

Panny od siebie odsyła na strony;

Osobno mieszka: to kwoli wstydowi,

Ale wstyd prętko ustąpił gniewowi.

72

„Pierwej — powiada — niż wojska wschodowe, Niż król egipski siły ruszy swoje,

Skuszę fortelów, wezmę szaty nowe,

Miecz, zbroję, sajdak i żołnierskie stroje.

Co najmocniejsze pobudzę, i owe Obrócę na to wszystkie sztuki moje.

O nic, byłem się zemściła, nie stoję,

Obmów, osławy żadnej się nie boję.

Jam nic nie winna, wszystko to stryj sprawił, Wszystko to sprawa mego opiekuna:

On płeć mdłą w drogę daleką wyprawił,

On ze mnie naprzód uczynił bieguna.

On w śmiałość, on mię w bezpieczeństwo wprawił, Jeśli inaczej — godna bym pioruna!

Przeto czynię li co nieprzystojnego,

Wszystko to z stryja przyczyny mojego.”

74

Skoro to w sobie zawarła, haniebne Koszty i wielkie wydatki czyniła:

545

35 Gofred