18902 skan7 (4)

34

powinien być krótszy, a gdy zaczynają być niewielkie, przedział czasowy powinien być większy. Ma to na celu dokładniejsze uchwycenie zmian składu gazu poredukcyjnego. JLby przeprowadzić prawidłowo obliczenia, oprócz tego przed pomiarami należy znać takie dane konieczne do obliczeń Jak:    _s-

-    masę wejściową próbki,

-    wyniki analizy chemicznej próbki na Pe₂0^, PeO ewentualnie Jeszcze na Pe, HnO i PgO^,

-    przepływ gazu reduktora ^dm^/min]]*

Ponadto w czasie badań należy wyznaczyć całkowity czas próby. Przebieg obliozeń powinien być oparty na następujących wzoraoh:

S

gazu

EC0₂ - E⁰^

²²’4 Eo _r

1T"

100 [

(2.8)

gdzie: ^figazu “ stopień redukcji wyliczany z analizy gazu reduktora C %3, £C0-    “ objętość COg w gazie przadredukcyjnym - mieszance gazo

wej - w czasie od tg do t ■ t_p (czyli równym ozasowi redukcji). Wartość ta liczona Jest ze wzoru (2.8a) w [d»^3

£co

2v

'miesz.g

00-

2miesz

0,01

ca.³:

(2.8a)

gdzie: t_r - czas próby [minuty3,

^miesz.g ”    mieszanki gazowej przedradukcyjnej Cdn^/godz3,

^C02aiesz “ ^2 ^w mieszance gazowej przedredukoyjnej C %3t 2C0₂    - objętość C0₂ w gazie poredukoyjnym w czasie od t - 0

do t « t_p, czyli równym ozasowi redukcji.

EcOg oblicza się z wykresu i wzoru (2»8b)

(2. Bb )

E^C02 • E ^łC0₂(l)

i-1 ^Ł

gdzie:    - objętość CO- w gazie poredukcyjnym w i-tym przedziale

²⁽ⁱ⁾ czasowym Cda^3,

n    - ilość dobranych przedziałów czasowych,

i    — dany przedział czasowy.

Przykład liczbowy obliczeń E^2 ^S^zie podany w tabeli 2, a wykres na rysunku 1.

E(>2p_łr 3^es* "to zawartość tlenu w redukowanej próbce przed redukoją obliczana za wzoru    • ,

E°2p.r - “¹ * ^(?02°3pr • °*3 + PeO . 0,2228) . 0,01 Ckg.10~³]

(2.8c)

gdzie: M1 - masa próbki Ckg.10”³!!,

P⁰2®3pr ” wartość procentowa Pe^^ * analizowanym tworzywie, ?sOp_r - zawartość procentowa PeO w analizowanym tworzywie,

0,3 i 0,2228 - współczynnik stechiometryoznego przeliczenia ilości tlenu w PegO^ i PeO,

- współczynnik przeliczania stechiometrycznego tlenu odebranego przez CO z próbki.

Przykład obliczania stopnia r e d u k-cji i analizy gazu Dane do obliczeń:

-    U1 -25    kg.10^-3    - masa próbki redukowanej,

-    tworzywo - czysty hematyt POgO^,

“ ^y«2°3pr " ¹⁰⁰ % »

pr

-    PaO__- 0    % ,

co..

-    ^V»iesz.g - ^{25 dffl} /«^odz ,    r.i

-    ^miesz -71    % ,    4 -'--i -2.*

-    ozaa próby - t ■ 63 «ln .

Przebieg próby przedstawiono na rysunku 1 w tabeli 2.

a. Obliczenie £] 0₂ przed redukcją wg wzoru (2.8c)

^    n.1    'M*, Tecy

E⁰2p._r« 25 .(100 . 0,3 + 0 . 0,2228) . 0,01 = 7,5 [kg. 1 0~³]

b.    Wyznaczenie objętości wejściowej C0₂ (EicOg,) w czasie całej próby wg wzoru (2.8a)

4-r

CCO^ -    • °i°¹. , 7,6123 Cdm³ ]

c.    Wyznaczanie objętości C0₂ w gazie poredukcyjnyn ([]C0₂) ^{w 08aa}*^# całej próby. Do tego celu potrzebna jest interpolacja wykresu 1, którą podano w tabeli 2. Tabela ta składa się z czterech rubryk, przy czym:

-    w rubryce 1 podano długości przedziałów czasowych przy odczytach z rysunku 1,

-    w rubryce 2 podano zawartości C0₂ w mieszance poredukoyjnej w środku przedziału czasowego wg rubryki 1,