19153 SA400095

Żarnowiec

Wejherów^

Lębęrk¹^'

Kościej

Kartuzy

Chojnice'

Tuchola

O Gniezno

itarogard

Gmdziądzj

Chełmno

O Inowrocław

Gąańsk

Frombork'

$ Pasłęk

^Działdowo

._fj_nak większego znaczenia dla dal-_avch losów wojny, już bowiem _ft. listopadzie 1457 r. wojska Szumnego opanowały miasto Malarki oblegały zamek. Wojska polnie, złożone z pospolitego ruszenia j nielicznych zaciężnych, obiegły wprawdzie z kolei Krzyżaków siedzących w Malborku, ale miasto odzyskano dopiero w sierpniu 1460 r. przy pomocy gdańskich oddziałów zaciężnych.

Począwszy od 1455 r. aż do 1460 r. inicjatywa w prowadzeniu wojny pozostawała jednak w rękach krzyżackich. Pokonawszy chwilowe trudności finansowe zdobywali oni jeden po drugim utracone w 1454 r. zamki i miasta, podczas gdy strona polska, której siły zbrojne składały się ciągle jeszcze głównie z pospolitego ruszenia, nie potrafiła przy ich pomocy uzyskać żadnych istotnych sukcesów.

Działania wojenne w latach 1461-1466 i odzyskanie Pomorza

Bitwa pod Swiecinem 17 września 1462 r.

Przełom nastąpił dopiero wówczas, gdy król zdecydował się w 1461 r. zrezygnować w ogóle z pospolitego ruszenia i oprzeć się jedynie na wojskach zaciężnych. Rezultaty tego postanowienia nie dały na siebie długo czekać. Dowodzone przez Piotra Dunina polskie oddziały zaciężne nie dopuściły do zdobycia obleganego przez Krzyżaków Fromborka, a następnie przeszły na Pomorze Gdańskie z zamiarem uwolnienia z rąk krzyżackich Pucka. Wyruszyły przeciwko nim zaciężne wojska krzyżackie, którymi dowodzili Fritz Raveneck i Kasper Sostitz. Do bitwy doszło 17 września 1462 r.

»pobliżu wsi Swiecino. Dunin, mając około 2000 ludzi, zatoczył tabor obsadzony przez część piechoty, a przed nim ustawił swe szyki, w których na lewym skrzydle stał oddział piechoty, i w centrum i na prawym skrzydle jazda. Również znajdujące się naprzeciw Polaków

Królewiec

Świętom iejsce

^ Kieżmar Pruszcz

Skarszewy

Malbork

Dobra

Miasto

Prabuty

Kwidzyn’

BERNARD ⁰⁹ⁿf SZUMBORSKI Biskupice

Radzyń

Lidzbark Welski

KAMPANIA NA POMORZU W LATACH 1463-1464

miasta i zamki w rękach polskich działania oddziałów polskich w r. 1463 działania oddziałów polskich w fi 1464 miasta I zamki w rękach krzyżackich rejony koncentracji wojsk krzyżackich marsz Krzyżaków do rejonów koncentracji działania grupy Bernarda Szumborskiego i je] odwrót ruchy floty wiozące] wojska wielkiego mistrza

miasta i zamki odzyskane przez Polaków w r. 1463/64 9 JO 20    30    40    9) tan

wojska krzyżackie (około 3000 ludzi) posiadały warowny tabor, zasłonięty częściowo przez oddziały piechoty i stojącą przed nim jazdę.

Bitwę rozpoczęło silne uderzenie jazdy krzyżackiej na szyk polski. Pod jego impetem jazda polska cofnęła się, wskutek czego oddziały krzyżackie znalazły się pod ostrzałem polskiej piechoty, znajdującej się na lewym skrzydle. Uderzyły więc na tabor, zostały jednak odparte. Tymczasem Dunin uszykował ponownie jazdę i zaatakował nią oddziały krzyżackie, które nie zdołały jeszcze ochłonąć po nieudanej próbie zdobycia taboru. Żołnierze krzyżaccy nie wytrzymali natarcia i rzucili się do ucieczki. W pościgu za nimi jazda polska rozbiła piechotę krzyżacką, a następnie, wspomagana przez własną piechotę, zdobyła nieprzyjacielski tabor, odnosząc pełne zwycięstwo. Z wojsk krzyżackich poległo około 1000 ludzi, a wśród nich również Fritz Raveneck. Polacy mieli tylko około 100