195 2

do nierównomiernej pracy łańcucha i przyspieszonego zużywania się łańcucha i kół zębatych.

Łańcuch rozłącza się przez wyciśnięcie sworzni łączących za pomocą specjalnego wyciskacza. Przy łączeniu łańcucha sworzeń wciska się najlepiej w imadle lub przez wbicie młotkiem.

Rys. 5.77. Przyrząd do wyciskania sworzni łańcucha */s"

Jeśli koniec sworznia nie jest hartowany, po wciśnięciu można go delikatnie roznitować młotkiem.

W przypadku stwierdzenia zużycia bocznych płytek łańcucha, przed powtórnym założeniem należy sprawdzić i wyregulować ustawienie kół zębatych łańcucha.

Przykłady nieprawidłowego ustawienia kół łańcuchowych pokazano schematycznie na rysunku 5.71. W przypadku łańcucha sprzęgłowego zasadniczo może wchodzić w grę tylko przypadek „b” tj. równoległe przesunięcie płaszczyzn kół. Ustawienie sprawdza się za pomocą liniału i suwmiarki (patrz rys. 5.12), mierząc odległość wieńca zębatego jednego i drugiego koła od jakiejkolwiek płaszczyzny równoległej do osi symetrii motocykla. Aby koła te znajdowały się w jednej płaszczyźnie, odległości dla obydwu wieńców zębatych powinny być takie same. Dopuszczalne odchyłki dla łańcucha sprzęgłowego nie mogą przekraczać 0,1 mm, a dla napędowego 1,0 mm. W razie stwierdzenia większych różnic, w przypadku łańcucha sprzęgłowego należy przeprowadzić regulację ustawienia' kół polegającą na założeniu odpowiednich podkładek odległościowych na wałku sprzęgłowym. Czynność ta opisana jest szczegółowo w rozdziale omawiającym naprawę sprzęgła.

W przypadku łańcucha napędowego tylnego koła może bardzo łatwo dojść do nieprawidłowego ustawienia kół

Rys. 5.78. Sprawdzanie ustawienia koła tylnego

łańcuchowych w wyniku nierównomiernego przesuwania tylnego koła podczas napinania łańcucha. Prawidłowe ustawienie kół sprawdza się najłatwiej za pomocą prostego liniału drewnianego o długości około 2 m (patrz rys. 2.5) oraz — mniej dokładnie — przez pomiar odległości obręczy koła od symetrycznie rozmieszczonych górnych części ramy, wsporników błot-

195