8 Teoria literatury strukcja. W Dodatku podaję krótkie charakterystyki najważniejszych szkól i kierunków krytycznych - można się z nim zapoznać najpierw albo dopiero po przeczytaniu całej książki bądź też zaglądać doń w miarę potrzeby.
Milej lektury!
1
We współczesnych badaniach nad literaturą i kulturą wspomina się często o teorii - i to wcale nic o teorii literatury; ot, po prostu o „teorii”. Osobie niewtajemniczonej takie użycie słowa musi się wydawać co najmniej osobliwe. „Teoria czego?” - chciałoby się spytać. O dziwo, trudno na to pytanie odpowiedzieć. Kie jest to ani teoria czegokolwiek w szczególności, ani też spójna teoria o charakterze ogólnym. Czasami (teorii jest nie tyle opisem czegoś, ile pewną działalnością -- którą można uprawiać bądź nie. Teorią można się zajmować: można ją wykładać albo studiować; moż-na jej nienawidzić albo się jej bać. Nic ułatwia to jednak zrozumienia, czym ona jest w istocie.
Mówi się, że „teoria” radykalnie zmieniła charakter nauki o literaturze, wyznawcy tego poglądu nie mają jednak na myśli teorii literatury, a więc systematycznego wyjaśniania istoty literatury i metod jej analizowania. Tym, którzy skarżą się na nadmiar teorii we współczesnej nauce o literaturze, nie chodzi o nadmiar systematycznej refleksji nad naturą literatury albo, na przykład, sporów na temat cech wyróżniających j\'/\ u ..'.eramiy. Dynujmniej. nu •.» zupełnie innego.
Chodzi im najprawdopodobniej o to, że zbyt często prowadzi się dyskusje na tematy pozaliterackie, zbyt często roztrząsa się kwestie ogólne, bardzo luźno powiązane z problematyką literacką, zbyt często odwołuje do tekstów psycho-