20306 IMG (69)

\

Rozdział 9

Łagodzenie cierpienia

Przykład 13. Jak daleko pielęgniarka może posunąć się w łagodzeniu cierpienia?

Przykład 14. Łagodzenie nieludzkiego traktowania i cierpienia ludzi starszych.

Ćwiczenie:

Przykład 15. Milczący uchodźca Podsumowanie

Wszystkie zawodowe kodeksy etyczne odwołują się do roli pielęgniarki w łagodzeniu cierpienia pacjentów. Niesienie ulgi w cierpieniu jest podstawowym zadaniem pielęgniarki i często występuje łącznie z okazywaniem troskliwości. Zachowania te chronią ludzką godność pacjenta i promują jego dobro. Są one okazywane w interakcji pielęgniarka-pacjent w różnych kontekstach sytuacyjnych (Chao, 1992). Jak przedstawiono w Rozdziale 3, moralne uzasadnienie dla przejawiania troskliwości przez pielęgniarkę obejmuje koncentrowanie uwagi na doznaniach pacjentów, związanych z ich środowiskiem i z ich ludzkimi potrzebami zdrowotnymi. Zobowiązanie do bycia godnym zaufania, wspierane etyczną zasadą wierności, stanowi dodatkowy aspekt podstawowej odpowiedzialności za łagodzenie cierpienia. Pytania etyczne pojawiające się często w związku z odpowiedzialnością za łagodzenie cierpienia, wypływają z trudności rozróżnienia między łagodzeniem cierpienia, a pomaganiem pacjentom nieuleczalnie chorym lub umierającym. Niesienie ulgi w cierpieniu pacjentów chorych chronicznie, ale nie nieuleczalnie i nie umierających, na ogól nie jest źródłem etycznych wątpliwości pielęgniarek. Natomiast w obliczu cierpienia pacjenta chorego nieuleczalnie pielęgniarki mogą przeżywać konflikt etyczny między odpowiedzialnością za łagodzenie cierpienia, a moralnym obowiązkiem nie odbierania życia człowiekowi. Przykład 13 ukazuje konflikt w sytuacji pacjenta chorego nieuleczalnie, który nie tylko cierpi coraz bardziej, ale także czuje się coraz gorzej mając świadomość zbliżającej się śmierci.

95