Bibliografia
1. J. R. Evans: Konozja, passiwnost’ i zaszczita mietallow, GNTI, Moskwa 1941.
2. M. A. T i m o n o w: Zaszczita magniewych spławów ot korrozii, statja w sbórnikie „Lilie inagniewych spławów“, Oborongiz, Moskwa 1952, ■tr. 239-253.
3. B. W. Niekrasow; Kurs obszczej chimii, GNTI, Moskwa — Leningrad 1952.
4. A. Ordynskij: Pirotiechniczeskije zamietki. Artilleryjskij żurnał, nr 6, jstr. 619, nr 7, str. 72i (1888).
5. A. Langhans: Oiwietitielnyje sostawy, statja w sbomikie „Piro* Uechnija“ Izd. GAU RKKa, Moskwa 1933.
6. H. Faber: Military Pyrotechnics, Washington 1919.
7. L. G m e 1 i n's: Hanibuch der anorganische Chemie, Berlin 1931, nr 35, Aluminium, Teil A, nr 27, Magnesium, Teil A.
ł
Rozdział XIII
MASY OŚWIETLAJĄCE1
§ 1. WARUNKI STAWIANE MASOM OŚWIETLAJĄCYM
Oprócz wymagań ogólnych, wymienionych w pierwszej części książki, masom oświetlającym należy postawić następujące wymagania specjalne:
Rys. 14. Wykres wrażliwości oka ludzkiego w zależności od długości fali
1. Podczas palenia jednostki wagowej masy oświetlającej powinna wydzielać się maksymalna ilość energii świetlnej (mierzonej w lumenosekundach). Wypromieniowane światło powinno być nie tylko wyraźne, ale też mieć prawidłową barwę. W celu uzyskania tego należy zastosować promieniowanie nie monochromatyczne, lecz zawierające energię świetlną ws2ystkich części Widma. Idealne byłoby takie światło, które by miało intensywność barw zbliżoną do promieniowania słonecznego, do którego przywykło i przystosowało się oko ludzkie. Wrażliwość oka ludzkiego na światło różnej długości fali podano na rysunku 14.
2. Prędkość liniowa palenia zaprasowanych mas oświetlających powinna wynosić kilka milimetrów na sekundę.
W dużych elementach oświetlających (pochodnie bomb i pocisków oświetlających) posługujemy się zwykle masami mającymi
141
Odpowiednie informacje o technice świetlnej można znaleźć w książkach B. Fiedorowi: Obszczij kurs swieto-tiechniki, Moskwa 1944, M. E pa n i e s z n i k o w i M. S o ko Iow: Elektriczeskoje oswieszczenije, Moskwa — Leningrad 1)50.