widomy w skrócie perspektywicznym tylko jedną płaszczyznę, a w następ* nym - dwie. W ostatnim kadrze skrócone są już trzy płaszczyzny, co oznacza, ic perspektywa pogłębia się wraz z rozwojem sceny. Rmadto kadry stają się eonu dawniejsze. Stwarza to wrażenie przybliżania się do filmowanych obiektów Ten typ toku wizualnego nazywamy tokiem progresywnym.
Ta sekwencja nie ma charakteru progresywnego, bowiem ukośne kadrowanie jednego ujęcia nie pasuje do sposobu kadrowania użytego w kolejnym ujęciu. Niezgodność zastosowanych kątów i kierunków patrzenia kamery najsilniej uwidacznia się w przypadku dwu ostatnich ujęć.
272 REŻYSERIA FILMOWA: UJĘCIE PO UJĘCIU
Kodrowumt I dołu
Oto luokfny pc*y kład kemy, w kitotr] w^nnitt l,<nJt<Vł firumi j. pouargftlnymi ujfcutiu KonfttM ir» j« ta ti»Miii,k0vu m*t\ Ra $v..,1 ku kcrny i fU|f Bf wyróżnia wtdot:«i^ p Jy pi*ftwi-'«ł*>v dwo flrwtitnjg u|fdi SLuntronltijdt tę i^wnę *e Mm| U4i«w«m no wva.>fci^.i «• Hl„ ku. Chociaż w obu przypadkach u< hairu)tiin padMww ••dW|rtk»fay da Ulinowinego obiektu, to omawiana irra/ )m cnacmic
dynamiczna.
2
W ocenie różnych kątów patrzenia kamery i sposobu, w jaki ukazują przestrzeń obiektu zdjęciowego, pomocny może być storyboard bez aktorów. Właśnie taką metodą posłużyłem się, rysując storyboardy do scenki przed minimarketem. Pracując nad jej koncepcją wizualną, wykonałem wiele szkiców. Za każdym razem, kiedy układałem je w innej kolejności, w mojej głowie rodziła się nowa wersja sceny. Każda zmiana punktu widzenia sugerowała dyskretne zmiany w atmosferze sceny, jej tempie, a nawet w sposobie narracji.
Polecam ten sposób, kiedy będziecie pracować nad wizualizacją scen. Posługując się podobnym zabiegiem jak wcześniej omówione zastąpie-