21630 owady I (7)

Micniak tęezowiec

Apalura iri$, A

^ • lest Jo jeden z najpiękniejszych motyli krajowych. Swoim bo* gatym ubarwieniem przypomina gatunki występujące w strefie ™ ™ tropikalnej. Skrzydła, o rozpiętości do 70 mm, z wierzchu sa hru-nalnoc /arne (u samców z fioletowym połyskiem) i zależnie o<! kata padania światła mienia się różnymi barwami. Motyle lataja w czerwcu i lipcu. Mieniaki, w odróżnieniu od innych motyli dziennych, nigdy nie siadaja na kwiatach, lecz spijają soki wyr ie-kajace z drzew. Zdarza się też, że motyl siada na skórze spoconych zwierząt albo ludzi i trąbką wysysa krople potu. Gąsienice mieniaka tęczowca (Aa) żyją na wierzbach i topolach. Kształtem przypominają ślimaki be/skorupowe. W pierwszym roku gąsienice maja ciemnobrązowe ubarwienie. Po przezimowaniu w oprzędzie, wśród gałęzi, stopniowo przybierają barwę zielona.

Micniak strużnik

Apalura ilia, B

• Jego skrzydła maja rozpiętość do 65 mm. Prowadzi tryl) życia podobny do mieniaka tęczowca. Gąsienice tego motyla żerują V w przede wszystkim na osikach, rzatlziej na wierzbach i topolach. Micniak strużnik jest gatunkiem coraz rzadziej występującym. Można go spotkać niekiedy w miastach. Oba gatunki mieniaków znalazły się na liście zwierząt objętych całkowita ochrona prawna dopiero w roku 1984.

'fziljJhju ł/JJJ

29