4
1. ** = 4800, ** = 7000, F(*f,*?) = 25 800.
Jeżeli zysk ze sprzedaży wyrobu I wzrośnie do 4 zł, optymalna struktura asortymentowa produkcji zmieni się następująco:
4 = 10000, x* = 3000, F(x*, **) = 49 000.
2. Rozwiązanie optymalne stanowią współrzędne punktów odcinka (100-2*3, 0- *3. 0), gdzie *3e (0, 50), a F(xf, **,**, **) = 200.
3. x* = 4 = 0, x* = 100, x* = 140, F(x*,x*, x*, 4) = 710.
4. x* = 3000, 4 = ** = 0, F(4, x*, x*) = 27 000.
5. 4 = 5, 4 = 2, F(x*, **) = 400.
Rozwiązanie nie zmieni się w przypadku obniżki ceny wyrobu W, do wysokości 45 zł.
6. 1. 4 = 30, 4 = 30, F(4,4) = 1800.
2. Zmieni się zbiór rozwiązań dopuszczalnych [jest nim odcinek prostej 5*, +7*2 = 350, zawarty pomiędzy punktami (0; 50) i (30; 30)]. Rozwiązaniem
optymalnym jest punkt (292; 292.).
7. Istnieje nieskończenie wiele rozwiązań optymalnych umiejscowionych na odcinku o końcach (4000; 4000) i (5000; 3500), przy czym F(*f, **) = 24000
8. 1. Rozwiązanie optymalne stanowią współrzędne odcinka zawartego między
punktami (2000; 9000) i (4000; 6000). Maksymalny zysk wynosi 48 000 zł 2a) 4 = 2000, *2* = 9000.
2b) 4 = 4000, 4 = 6000.
9. y* = 5, >’* = 1,5; F(yf, y*) = 9300.
4 = 100, *2* = 450, ** = 0, F(*?,**,4) = 9300.
10. 4 = 6, 4 = 3, F(4,4) = 36000.
4 = 0, 4 - 1200, *3* = 600, F(X* **,**) = 36 000.
11. 1. 4 = 6000, 4 = 6000, F(4,4) = 300000.
2. Ct = 30, c2 = 20,