23763 IMG�00

mianowicie wydania nośników zawierających treści rozmów prowadzonych w restauracjach Sowa i Przyjaciele oraz Amber Room. Podnieść należy, że na przedmiotowych nośnikach poza informacjami, które mogły dotyczyć tzw. źródła informacji, znajdowały się przede wszystkim rozmowy prowadzone w obu restauracjach i jak słusznie podniósł Prokurator w pisemnym stanowisku, wydanie tych nośników uzasadnione było koniecznością poddania zapisów tych rozmów badaniom kryminalistycznym w celu oceny ich autentyczności oraz ujawnienia ewentualnych oznak manipulacji, koniecznością ustalenia skali procederu, ewentualnych innych osób pokrzywdzonych oraz dostarczenia informacji o dokładnym miejscu gdzie umieszczone były urządzenia nagrywające bądź sposobie ich obsługi. Ponownie należy przypomnieć, że nośniki te miały być skopiowane, przekazane w opieczętowanym opakowaniu Prokuratorowi a następnie przesłane do Sądu z wnioskiem o uchylenie tajemnic)' dziennikarskiej. Sąd z kolei, co też zostało już omówione, nie może zwolnić dziennikarza od obowiązku ujawnienia tajemnicy co do tzw. „źródła informacji” o ile osoba ta zastrzegła nicujawnianie powyższych danych.

Tym samym przeprowadzone czynności w żaden sposób nic doprowadziłby do ujawnienia informacji o jakich mowa w art. 15 ustawy prawo prasowe albowiem dostęp do tych materiałów miałby jedynie Sąd, który zgodnie z treścią art. 180 § 3 kpk nie mógłby zwolnić od zachowania tajemnicy co do tzw. „źródła”.

Nie można też zgodzić się ze skarżącym, że tajemnica dziennikarska ma wymiar absolutny

podobnie jak tajemnica spowiedzi czy tajemnica obrońcy. Wystarczy powołać się na cytowany już

art. 225 $ 3 kpk, który stanowi, że jeśli osoba od której żąda się wydania rzeczy oświadczy, że

dokument)' obejmują okoliczności związane z wykonywaniem funkcji obrońcy, organ dokonujący

tych czynności pozostawia te dokumenty bez zapoznawania się z ich treścią. Gdyby ustawodawca

uznał, że takie same zasady dotyczą dokumentów objętych tajemnicą dziennikarską to

t

niewątpliwie zostałoby to uregulowane. Należy przytoczyć również postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15.12.2004r. sygn. akt III KK 278/04, którą to ocenę Sąd orzekający w całości podziela, że „istnieje wprawdzie bezwzględey zakaz uwalniania dziennikarza od obowiązku Zachowania tajemnicy dziennikarskiejw zakresie danych ojakich mowa wart 180 f 3 kpk, ale nie oznacza on, Żf nie można przesłuchać dziennikarza na te okoliczności, jeżyk on sam nie zasiania się tajemnicą dziennikarską i chce takie ztzpania złożyć. Sąd nie może zwolnić dąennikatza z tajemnicy w tym zakresie, może natomiast przesłuchać go na okoliczności objęte tą tajemnicą, jeśli dziennikarz sam chce złamać wiążącą go tajemnicę dziennikarską. W tej sytuacji w ostatecznym rozrachunku tajemnica dziennikarska ma wymiar etyczny, bowiem skorzystanie z możliwości zasłonięcia się jej treścią ustawodawca pozostawia tylko dziennikarzowi (OSNKW 2005/3/28, OSP 2006/11/128, Biul. SN 2005/3/18). Tym samym nie sposób porównywać tajemnicy dziennikarskiej z tajemnicą spowiedzi czy obrończą, kiedy to

6