24595 Untitled Scanned 24 (4)

200 ŚREDNIOWIECZNA PIESN RELIGIJNA POLSKA

Uźraw to sudca niemiły,

⁶⁵ Wielice się zadziwił Dziewczemu zdrowi<u>.

Naczął z nią słodce mułwiei, Chciał ją lściwie przel<ś>cici.

By sie modłom kłaniała ⁷⁰ I w nie wierzyła.

Odpowiedzie cna Dorota:

„Wierzym ja w Jezu Krysta,

Z jim się budu koehaci Po wszyćkie wieki”.

⁷⁶ Zarżaw pohan wielmi litie,

Kazałt<i> je twarz biti,

Je hławkę ścięci.

Gdy dziewka na śmierć kroczasze, Teofilus zaśmiał się,

⁸⁰ [D]ziemski pisarz tak wiece:

„K[t]am to jici kcesz”?

„Do zah[a]radki, do rozkosznej, Gdzież owoce rozliczne,

Jabłka, kwiecie i różą ⁸⁵ Budu targaci.

64 uźraw to sudca — ujrzawszy to sędzia.

67    mułwiei — mówić.

68    leciwie przel^sydci •— podstępnie zwabić.

69    modłom — tj. bałwanom.

71 odpowiedzie — odpowie.

75 — zaryczawszy poganin bardzo.

77    hławkę, — główkę.

78    kroczasze — kroczy, idzie.

80 — pisarz ziemski tak mówi.

82 do zah[a]radki — do ogródka,

Eadujęcy <się> z miłym swym Z Jezu Krystem z niebieskim,

Po nim wżdy tążym”.

Teofilus tak wiece:

⁰⁰ „Pośliż jem mi owoce,

Co roście w zahra<dce>

U twebo panica”.

Slub<i>wszy <je> mu posłac<i> Naczę<la> pilnie prosici ⁹⁵ Za ty wszyćki, co spomnią Jej umęczenie.

By nie byli odłączeni Od niebieski radości,

Co są w służbie jej.

¹⁰⁰ Usłyszan tu błas niebieski:

„Podzi ke mnie, ma ehoci;

<We> wszym jeś wysłuszana,

Czego jeś prosiła”.

Gdyż pod miecz b[a]ławkę nachylała, ¹⁰⁶ Zdarzyć jej <się> w tu chwilu Dzieciątko wielmi piekne,

Nahym odziane.

Nosi w koszu owoce:

Trzy jabłka a trzy róże ¹¹⁰ Unora miesiąca.

w. 88 — za nim zawsze tęsknię, w. 100 Mas — głos. w. 101 ma choci — moja oblubienico, w. 107 — purpurą odziane, w. 110 — w miesiącu lutym.