26158 instalacje135

5. UWAGI O OBLICZANIU SILNIKÓW SKOKOWYCH 150

5. UWAGI O OBLICZANIU SILNIKÓW SKOKOWYCH 150

Rys. 5.7. Przekrój poprzeczny dwupakieto-wego silnika skokowego o wirniku reluk-tancyjnym z fragmentem strefy czynnej (wg [101])

1 — uzwojenie; 2 — pakiet wirnika wego, reluktancyjnego silnika skokowego o wzbudzeniu homopolarnym, zrealizowanym za pomocą pierścieniowej cewki (rys. 5.7).

Na wejściu programu powinny wystąpić następujące wielkości: kąt skoku, częstotliwość, moment wyjściowy, liczba pasm, cyklogram komutacji i indukcja magnetyczna nasycenia. Program oblicza i drukuje wymiary silnika, na podstawie których sporządza się rysunki i można silnik wyprodukować. Zastosowano procedurę obliczania krok po kroku.

Na podstawie ogólnej teorii przyjmuje się punkt A na krzywej B-H materiału magnetycznego. Dla tego punktu A określa się średni

moment obrotowy
„ 00 ^M=A-f	(5.15)
gdzie:
f At — A2	(5.16)

0    — przepływ;

0 — strumień magnetyczny; <5 — szczelina powietrzna; tt — podziałka żłobkowa;

Rys. 5.8. Krzywe optymalnej wartości stosunku szerokości zęba stojana do podziałki żłobkowej wirnika w reluktancyjnym silniku skokowym M — f j przy r_tl& = « const (wg [101])

A i ~ permeancja wirnika w położeniu 1;

A₂ — permeancja wirnika w położeniu 2.

Posługując się powyższymi zależnościami można optymalizować parametry silnika. Krzywe optymalnej wartości stosunku szerokości zęba stojana do podziałki żłobkowej wirnika b_s(x_t — przy stałej wartości stosunku podziałki żłobkowej wirnika do szczeliny powietrznej (r_ż/<5 = const) z uwagi na możliwość otrzymania maksymalnego momentu obrotowego — otrzymane eksperymentalnie pokazano na rys. 5.8. Z krzywych można odczytać