26227 skanuj0019 (242)

Najczęstsze przyczyny pozapłucne to:

•    choroby ośrodkowego układu nerwowego (urazy czaszkowo-mózgowe i urazy rdzenia kręgowego),

•    szybko postępujące choroby neuronu ruchowego,

•    blok połączenia nerwowo-mięśniowego,

•    choroby układu krążenia (zatorowość płucna, gdzie materiałem zakrzepowo- zatorowym są skrzepliny).

Kliniczne objawy ostrej niewydolności oddechowej to:

•    spocone, zmarszczone czoło z uniesionymi brwiami,

•    otwarte usta, częste zwilżanie warg językiem,

•    sinica wokół ust,

•    uruchomienie mięśni oddechowych szyi,

•    szybki, płytki i nieregularny oddech oraz trudności w mówieniu,

•    nieefektywny kaszel,

•    pobudzenie, apatia i dezorientacja,

•    ochłodzenie części dystalnych ciała, tachykardia i arytmia,

•    obniżenie ciśnienia tętniczego (wynik współistnienia niewydolności krążenia). Przewlekła niewydolność oddechowa to stan, gdzie zaburzenia gazometryczne: hipokse-

X-- _d

mia i/lub hiperkapnia narastają w czasie. Najczęściej towarzyszy ten rodzaj niewydolności oddechowej chorobom przewlekłym dróg oddechowych. Najczęstsze z nich to: astma oskrzelowa oraz przewlekła obturacyjna choroba płuc.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc cechuje się postępującym stanem słabo odwracalnego ograniczenia drożności dróg oddechowych u chorych z przewlekłym zapaleniem oskrzeli (palacze tytoniu!) lub z rozedmą płuc.

Astma oskrzelowa jest natomiast chorobą płuc, gdzie ograniczenie drożności dróg oddechowych ma najczęściej charakter szybko przemijający pod warunkiem wdrożenia odpowiedniego leczenia. Rozwinięciu się astmy sprzyjają: czynniki immunologiczne, alergie, nawracające wirusowe infekcje dróg oddechowych.

Chorzy na w/w choroby funkcjonują normalnie. Okresy zaostrzeń manifestują się następującymi objawami klinicznymi:

•    kaszel z odkrztuszaniem wydzieliny,

•    przyjmowanie pozycji siedzącej,

120