Vj. Suknia poranna, noMaitu n* leoiisku, :wj r
3K Ubiory x ot 1 l*> W» Claira!, i rytJydnc CłeiB>. nu
rłl:ii'ay I
„•zniteetiM" raki -•.v»jśca *»yK. 1
Kroje sukien były wówczas bardzo skomplikowane. Góra, ściśle dopasowana do figury, posiadała wstawione boczki lub liczne ciecia i zaszewki, wśród których najczęściej stosowano cięcia frakowe. Wiele sukien posiadało r.a przodzie przypinano na guziki tzw. „plastrony" lub kamizelki z innych, przeważnie lekkich tkanin. Górę sukni przyszywano w pasie bezpośrednio do spódnicy lub do paska „bawecikowego" (il. 60). który mocno obciskał talię i utrzymywał ciężką spódnicę. Prócz swej |odstawowej funkcji miał on optycznie przedłużać slsn z przodu. Niżej suknia była obcisła i dołem rozkloszówana. co uzyskiwano za pomocą licznych podłużnych cięć i różnego rodzaju wolantów W sukniach letnich, z tkanin cienkich, stosowano czasem tzw. „tunikę", tj drugą, krótszą spódniczkę, założoną na wierzch (il fl3)
Linia ówczesnej mody /.i.oi.iptowała formę sukni „princesse". która początkowo uwn/ mu łiylu za krój toalety wieczorowej, potem jednak przyjęła My w ubiorach zwykłych i stosowana była w modzie mniej w:<;c> | ■ IKMK do 11)10 r. W sukni ..princcsse" górę krojono rnz» m /•• |h Iui. i .i figur<; modelowano podłużnymi cięciami. Ten krój stanowił Juk gdyby ogniwo