128
MAŁGORZATA DURYDIWKA
• muzea prezentujące życie, kulturę i gospodarkę regionu (np. Muzeum Ziemi Średzkiej we wsi Koszuty, Skansen Słowiński we wsi Kluki, Park Etnograficzny we Wdzydzach Kiszewskich na Kaszubach),
• muzea tematyczne (np. Muzeum Wnętrz Dworskich we wsi Tubądzin, Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego we wsi Szreniawa koło Poznania, Muzeum Środowiska Przyrodniczego i Łowiectwa we wsi Uzarzewo koło Swarzędza, Muzeum Kolei Wąskotorowej w Wenecji koło Żnina).
Istotnym walorem wiejskiej przestrzeni kulturowej jest kultura i sztuka ludowa. Niestety w Polsce tradycje kultury i sztuki ludowej są kultywowane w niewielkim zakresie. Elementy żywej tradycji i wytwórczości ludowej (obrzędy ludowe, zespoły ludowe, stroje, rękodzieło) występują zaledwie w 20% gmin wiejskich, przy czym regionem szczególnie atrakcyjnym pod tym względem są Karpaty i Podkarpacie. Na przykład, na Nowosądecczyźnie w 60% gmin kultywowane są tradycje ludowe. Również w wielu gminach Podlasia i Lubelszczyzny kultywowane są regionalne tradycje. Zdecydowanie gorzej pod tym względem prezentuje się zachodnia część kraju (EUROREG 1995). To zróżnicowanie w dużym stopniu wynika z faktu, iż mieszkańcy zachodniej części Polski, to w głównej mierze ludność napływowa repatrianci ze wschodu i ich potomkowie, którzy zostali przeniesieni w zupełnie nowe środowisko i dla których tradycje kulturowe tych regionów są zupełnie obce.
Patrząc na syntetyczny obraz waloryzacji kulturowej gmin wiejskich, można dostrzec wyraźnie zarysowujące się niektóre regiony etnograficzno-geograficz-ne Polski (EUROREG 1995):
• w północnej części są to: Ziemia Pyrzycka,
Kaszuby,
• w pasie środkowym:
• w południowej części kraju:
Warmia i Mazury, Babimojszczyzna (centralna część Wielkopolski),
Ziemia Łowicka,
Kurpie,
Podlasie,
Śląsk Opolski,
Podhale,
Beskidy,
Ziemia Krakowska,
Region Kielecko-Sandomierski.