27554 Untitled5 (2)

D. stabilna dławica piersiowa

E. zator tętnicy płucnej

2. Jakie jest optymalne postępowanie u tego chorego?

A. jak najszybsze przeniesienie chorego do ośrodka wykonującego koronarografię

B. przyjęcie chorego na oddział intensywnej terapii kardiologicznej, pobranie krwi na oznaczenie troponiny sercowej lub CK-MB i oczekiwanie na wyniki, aby potwierdzić rozpoznanie

C. podanie kwasu acetylosalicylowego (ASA) i klopidogrelu; oczekiwanie na wyniki ww. badań laboratoryjnych, a następnie podjęcie decyzji o sposobie leczenia

(Dy podjęcie decyzji o leczeniu pierwotnąangioplastyką (PCI) lub fibrynolizą, zależnie od przewidywanego czasu transportu do doświadczonego ośrodka, nie czekając na wyniki badań laboratoryjnych

E. żadne z powyższych

3. Jakie postępowanie najbezpieczniej i najszybciej zapewni opisanemu choremu udrożnienie tętnicy wieńcowej?

A. przeniesienie chorego do pracowni hemodynamiki, w której nie ma doświadczonego operatora, odległej o 20 km od szpitala, w którym znajduje się chory

B. przeniesienie chorego do ośrodka odległego o 2,5 godziny drogi, w którym doświadczony zespół kardiologów pełni 24-godzinny dyżur w pracowni hemodynamiki

odanie połowy dawki leku fibrynolitycznego i skierowanie chorego na koronarografię

Dj podanie leku fibrynolitycznego w pełnej dawce E. żadne z powyższych

Przypadek 2

35-letni pacjent z zespołem Wolfa-Parkinsona-White’a zgłosił się do izby przyjęć z powodu uczucia kołatania serca od 36 godzin. Ciśnienie tętnicze 120/60 mm Hg. Nad płucami szmer pęcherzykowy prawidłowy, symetryczny. W badaniu EKG stwierdzono migotanie przedsionków z szerokimi zespołami QRS wywołanymi preekscytacjąz częstością rytmu komór 180/min.