27899 skanuj0018 (198)

się naciskać dźwigienkę w skrzynce Skinnerowskiej i otrzymywały za to pokarm, ale ponadto naciskaniu towarzyszył dźwięk dzwonka. Następnie nabytą reakcję naciskania dźwigni poddano wygaszeniu, z tym jednak, że zwierzęta podzielono na dwie grupy: jedna po naciśnięciu dźwigienki słyszała nadal dzwonek, jakkolwiek pokarm nie pojawiał się juz wcale, a w drugiej grupie naciskanie dźwigienki nie dawało żadnego efektu. W tym drugim wypadku wygasanie przebiegało znacznie szybciej; pierwsza grupa, jakkolwiek nie dostawała pożywienia, otrzymywała coś, co z pokarmem było skojarzone, a więc działało jako wtórne wzmocnienie i było przez pewien czas czynnikiem wystarczającym dla utrzymywania się reakcji.

Funkcja wtórnego wzmacniania jest niezwykle ważna w procesie uczenia się, gdyż pozwala w wielu wypadkach zastępować właściwe wzmocnienie jego sygnałem. Stosując go możemy łączyć poszczególne reakcje w większe zespoły, łańcuchy, odsuwając wzmocnienie właściwe na koniec całej sekwencji zachowania. W podręcznikach pychologii (Kendler, 1963) podaje się przykład szczura Barnabusa, którego wyuczono szeregu

Roz«cł