Zestaw IV
1. Zabawa bieżna i orientacyjno-porządkov. Jastrząb, kwoka t pisklęta. Część sali wyznaczom na kurnik dla piskląt, z boku znajduje się gnias. t dla jastrzębia. Kwoka wywołuje pisklęta na pole. gdzie biegają, zbierają pożywienie, piją wodę (wg poleceń i pokazu nauczycielki). Na zawołanie:
„Jastrząb leci!” — jastrząb wybiega z gniazda, pisklęta uciekają do kurnika, a kwoka zasłania je skrzydłami (rozłożonymi w bok rękoma).
2. Ćwiczenie tułowia: Skręty. Dzieci naśladują zbieranie kasztanów oraz rzuty prawą i lewą ręką na zmianę. Przećwiczyć rzut 3 razy lewą i 3 razy prawą ręką.
3. Podskoki: Wróble. Podskoki obunóż w miejscu i po całej sali.
4. Ćwiczenie uspokajające: Marsz zwykły i na palcach.
5. Marsz z piosenką.
7. e s t a w V
Miejsce ćwiczeń: Ogródek przedszkolny.
Uwaga! Ćwiczenia te będą opisane w tormie bezpośredniego zwracania się do dzieci z poleceniem.
1. Przywitanie: „Dzień dobry, dzieci! Podnieście ręce w przód, popatrzcie, czy są czyste”. Nauczycielka wykonuje jednocześnie ruch, podnosi lekko ugięte ramiona w przód z dłońmi zwróconymi w górę.
2. Ćwiczenie tułowia: Skłon w dół. „Teraz ukłońmy się sięgając rękami w dół do samej ziemi. Stańcie prosto”.
3. Ćwiczenie dużych grup mięśniowych: „Pokażcie mi obydwiema rękami stopy, głowę, kolana, barki, ziemię, chmury itp.’\
4. Zabawa orientacyjno-porządkowa i bieżna: „Poszukajcie teraz kamyka albo patyczka, narysujcie na ziemi kółeczko, to będzie wasze mieszkanie: „Wszystkie dzieci do mieszkań!”. Na sygnał dzieci wybiegają z mieszkań w różnych kierunkach, a na zawołanie: „Do domu!” — szybko wracają, każde do swojego domku.
5. Ćwiczenie równowagi: „Kto potrafi włożyć buciki nie siadając na ziemi?”. Dzieci naśladują
wkładanie bucików stojąc na jednej nodze, prawej i lewej na zmianą.
6. Podskoki: „Kto podskoczy jak najwyżej i zaklaszcze w ręce?” Podskoki obunóż w miejscu, z klapnięciem nad głową.
7. Ćwiczenie uspokajające: „Teraz ustawiamy się ładnie i pomaszerujemy do przedszkola”. Po chwili nauczycielka zaczyna śpiewać znaną piosenką, którą również podchwytują dzieci.
k.
137