30268 Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 07 20093341 bmp

W. 1‘uarck Wtlff do nauki■> fomifliltimwmi. Wirittwi 2l)0S, ISBN 978.8160501.14-6. C by WA.P 2008

Typografia mediów masowych ] 2~j

Tera/ - mając na uwadze komputerowe sieci informatyczne (takie jak internet) - należałoby wydzielić w ramach szeroko rozumianej prasy hiperprasę, czyli prasę multimedialną albo hipermedia, korzystające z różnych środków wyrazu i stwarzające uczestnikom bogate możliwości interakcji aż po współtworzenie odbieranej zawartości wybranego kanału.

Prasa w węższym znaczeniu, czyli prasa drukowana, ma cechy istotne środków komunikowania masowego w ogóle, ale i cechy swoiste: wszechstronność tematyczną i gatunkową zawartości oraz. jej aktualność, które to cechy wiążą się ściśle z periodycznością.

Wszystkie trzy są stopniowalne. Wskutek tego i sama „prasowość” jest stopniowalna. Te media są bardziej prasą, które są bardziej wielotematyczne i bardziej aktualne, a przez to charakteryzują się najmniejszą amplitudą periodyczności. Zgodnie z tym rozumowaniem za najbardziej „prasowe” medium drukowane uznaje się dzienniki: to zaś, co się ukazuje rzadziej niż raz w roku, choćby się ukazywało regularnie, dajmy na to co dwa lata, w ogóle - także według naszego prawa prasowego - do prasy nie należy.

W podziałach periodycznych druków masowych, zwanych prasą, typologia (czyli ‘porządkowanie elementów zbioru według ich podobieństwa do wybranych typów’) krzyżuje się z klasyfikacją (czyli porządkowaniem elementów w zbiorze według ustalonych kryteriów*). W Polsce tradycyjnie dzieli się całą produkcje prasową na dzienniki i czasopisma, przeciwstawiając wedle czysto formalnego kryterium częstości ukazywania się druki ukazujące się codziennie lub co najmniej dw^ra razy w tygodniu, zwane dziennikami, czasopismom, czyli drukom periodycznym ukazującym się nic częściej niż raz w tygodniu a nie rzadziej niż raz w roku. Takie kryterium klasyfikacyjne jest w Polsce prawnie usankcjonowane art. 7 ustaw^ry Prawo prasowe z 26 stycznia 1984 roku.

Ten dominujący w Polsce podział nie całkiem pokrywa się z wprowadzonym przez UNESCO międzynarodowym standardowym systemem klasyfikacji druków periodycznych, w którym główna linia podziału przebiega między gazetami treści ogólnej (czyli general-interesl newspapers) a czasopismami (periodicals). Rozstrzygającym kryterium w tym podziale jest nie tylko częstość ukazywania się druków^r, ale i ich treść: do gazet treści ogólnej należą druki periodyczne poświęcone przede wszystkim przekazywaniu wiadomości o bieżących wydarzeniach o charakterze

Klasyfikacja porządkuje (dzieli) elementy w zbiorze według przyjętych kryteriów; opiera się na wielostopniowym podziale logicznym zbioru na podzbiory; idealny podział zbioru jest dychotomicznym podziałem rozłącznym (tzn. w podzbiorach nie ma tych samych, wspólnych, elementów) i wyczerpującym (tzn. nic ma elementów poza podzbiorami). Typologia ma opinię klasyfikacji niedoskonałej.