30548 Re exposure of DSC03258

Pi irhtidowi Akropolu t>y-ł&k wspólnym dziełem Fidiasza i zespołu rzeźbiarzy. >^lkł* artysta ten kicimw ał. oraz trójki architektów: Kallikratesa, Iktinou i Mneelkieaa.

Akropol Kóstał pomyślany jako pomnik wielkości Aten, dlatego tei Ateńczycy ś ich boska opiekunka byli głównymi bohaterami dekoracji rzeźbiarskiej zdobią-cej frjr* świątyni pnitennhakkg. Pośród wielu scen przedstawione są tam zmaga-nia bogów z Gigantami, walka z Amazonkami, upadek Troi i walka JLapitów z Centaurami.

hołdem dla ateńskiego demosu Jest jednak fryz znąjdując; się wewnątrz kolumnady ntnrrej nrcj świątynie- Wyobrażono na nim około czterystu rnełecl ludr.kich i ponad dwieście zwierzęcych ustawionych w długim szeregu -uczestników procesji pnnatnn ląjskiąl. Znąjdtyemy tam wizerunki ateńskich urzęd-ników, ludzi sprawujących różne funkcje w czasie składania ofiar, dziewczęta nlneąnr w darze dla Ateny peplos utkany przez przedstawicielki pierwszych rodzin w mieście i tłumy zwykłych Ateńczyków, których sportretował Pidias. autor tango arcydzieła.

EKSPANSJA MACEDONII W II POŁOWIE IV W. PN£.

1. Panowanie Filipa U (360-336 r. p.ti.e.)

WZROST ZNACZENIA MACEDONII. Królestwo Macedonii było jednym z państw położonych na północnych krańcach greckiego świata. Jego kolebką były ziemie położone między północnymi stokami Olimpu a rzeką Aksioe, zwane przez Tukidydesa Dolną Macedonią. W okresie wojen perskich przyłączono do nich tereny leżące dalej na wschód, aż po rzekę Strymon. Natomiast obszary wyżynne, położone na północnym zachodzie i nazywane Górną Macedonią zamieszkane były przez ludy podporządkowane królom macedońskim, ale rządzone przez lokalne dynastie (np. Linkestów i Elimiotów).

O dziejach Macedonii przed panowaniem Filipa II wiadomo niewiele. Informacje, którymi dysponujemy, pochodzą przeważnie z drobnych wzmianek w dziełach greckich historyków, przede wszystkim Herodota i Tukidydesa. Zgodnie z prezentowaną przez nich tradycją Macedończycy pochodzili od Hellena, wspólnego przodka wszystkich Greków. Władcy macedońscy natomiast uważali się za potomków Heraklesa i wywodzili swój ród od Temenidów przybyłych z Argos (Temenos był synem Heraklesa). Król Macedonii, podobnie jak królowie w święcie Homera, był pierwszym wśród równych i zakres jego władzy zależał w dużym stopniu od jego osobistego autorytetu. Społeczeństwo macedońskie składało się z ludzi wolnych, którzy uprawiali ziemię bądź zajmowali się pasterstwem i służyli w armii. Żołnierze wchodzili w skład kierowanego przez starszyznę wojskową zgromadzenia, do którego uprawnień, wobec braku jasnych reguł sukceąji tronu, należało potwierdzanie przez aklamację wyboru króla lub wyznaczanie regenta. Po wyborze władca rządził sam i zgromadzenie w niczym nie ograniczało jego prerogatyw, tak jak innych obowiązywało go jednak prawo zwycząjowe. Nąjbłiżsi współpracownicy króla tworzyli rodząj rady przybocznej.

Pierwszym, który rozpoczął dzido reorganizacji Macedonii, był Archelaos <413-399 r.). Fortyfi kując wiele miąjsc i wytyczając szlaki komunikacyjne przy-