31204 IMG61

W letnią noc w kinie, które dawniej było synagogą

do wglądu powiódł ją artysta zwany Werner Herzog oraz szalony Klaus Kinsky, Nosferatu wampir we własnej osobie. Stoi w oknie, widzi swoją egzystencję w świetle absolutnej rozpaczy wśród kosmicznych skał Karpat.

Przyssany do innych z konieczności w taki sposób podłącza się do krwiobiegu życia, od którego odpadł już setki lat temu.

I to właśnie o mnie,

myśli Usia, drętwiejąc ze strachu.

Chór

Bo cóż, bywa się tu i tam; czasem wychodzi się z trumny i przenika ściany,

lecz siedziba nasza w opuszczonym zamku,

w zamku związków pustych niczym żyły,

dawno po podcięciu wykrwawione i nawet nie wiadomo czyje —

Usta

Tkwię jak trup przy drodze donikąd, czasem przy szlaku jej opowieści, do tej historii jednak psom i żydom wstęp wzbroniony.