Hyc. 2-5. Pojedyncza elektroda indukcyjna z automatycznym dostrajaniem (udostępnione przez Mettler Co.. Anaheim, CA).
konujących dowodów na to, że naprzemienne włączanie i wyłączanie pola. zmniejszające efekt cieplny diatermii, jest wskazane w leczeniu jakichkolwiek stanów chorobowych. W urządzeniach tego typu pole magnetyczne jest wytwarzane w postaci impulsów (60 lub więcej na sekundę), co zapobiega nagromadzeniu się ciepła, ponieważ aparat jest w istocie wyłączony przez połowę zabiegu. Nie wiadomo, czy drgające pole elektromagnetyczne ma swoiste działanie lecznicze, czy też skutek terapeutyczny zależy od wytworzonego w tkankach ciepła.
Pojawienie się niedawno na rynku nowoczesnych aparatów do diatermii impulsowej spowodowało ożywione zainteresowanie tą metodą. Należy jednak koniecznie zauważyć, że większość stwierdzeń o wyższości terapii polem impulsowym nad metodą tradycyjną nie została jeszcze poparta dowodami. Łatwość obsługi, możliwość zastosowania pojedynczych lub dwubiegunowych elektrod oraz wyboru częstotliwości pozwalają fizykoterapeucie ustawić po-
wej, omijając warstwę tłuszczu podskórnego, lecz nie oddziałuje na tkanki słabo ukrwione. Dlatego też elektrody indukcyjne zaleca się w przypadkach, gdy należy przegrzać głębiej położone struktury, a nie przypowierzchniową warstwę tłuszczu (np. mięsień czworogłowy, staw barkowy, kolanowy) (ryc. 2-6). Elektrody kondensatorowe powodują odpowiednie przegrzanie struktur położonych przy powierzchni ciała lub w miejscach, gdzie warstwa tłuszczu jest znikoma (np. tylna ściana klatki piersiowej) (ryc. 2-7).
Chociaż wielu producentów oferuje obecnie urządzenia do terapii impulsowym polem magnetycznym twierdząc, że mimo braku efektu cieplnego zabieg nadal ma działanie lecznicze, nie ma obecnie prze-
Ryc. 2-6. Diatermia stawu barkowego za pomocą elektrody indukcyjnej. Pod elektrodę podłożono ręcznik, przewody odizolowano od skóry pacjenta (udostępnione przez Birtcher Corp.. El Monte. CA).
21