39582 SDC10492

dów politycznych, uległ on pewnej modyfikacji, pod-porzqdkowujqc się dominującemu znaczeniu r e ł i-g {i heliopolitańskiej. Kapłani z Hermopo-lis zgodzili się na to, że praocean Nun był ojcem i stwórcą boga Atuma. Rzecz ciekawa, że główne bós* two Hermopolis, opiekun skrybów i wynalazca pisma* Tot — którego świętymi zwierzętami były zarówno ibis_r jak i pawian — nie odgrywa żadnej roli w kosmogonii heliopolitańskiej.

Te trzy systemy religijne, mające zresztą charakter kosmogonii, tj. nauki o powstaniu świata, nie wyczerpują ani w części podstawowych wierzeń egipskich, których panteon jest znacznie większy. Przede wszystkim w ważniejszych ośrodkach kultu powstają, triady _: (trójce) bogów: bogu mającemu ogólnopaństwowe znaczenie dodaje się dwa mniejsze bóstwa lokalne. W Memfis mamy więc Ptaha, jego małżonkę imieniem Sechmet i syna Nefertuma; na wyspie Elefantynie trójca składa się z ogólnoegipskiego boga o głowie barona, C h n u m a, który na kole garncarskim miał ulepić człowieka, z dodanymi mu dwoma miejscowymi bóstwami, a więc: jako małżonki lokalnej bogini A n u k i s i zrodzonej przez nich córki, bogini S a t i s z rogami antylopy (była przedmiotem kultu na jednej z wysepek rejonu pierwszej katarakty).

Do największego jednak znaczenia doszła w okresie Nowego Państwa ^triada tebońska. Na czele jej stał Amon identyfikowany z bogiem Ra. a więc A m o n - R a, którego świętymi zwierzętami były baran i gęś. Za małżonkę posiadał sępiogłową boginię imieniem M u t; jako jego żona stała się ona boginią nieba, a synem ich był księżycowy bóg C h o n s u, _t którego przedstawiano pod postacią człowieka Nie sposób tu wyliczyć wszystkich bogów starożytnego Egiptu, z których każdy pod ściśle określoną po-

95