Zapytoliimy nauczycieli, czy zaobserwowali jokqi zmianę w dzieciach w czano swojej wieloletniej procy z nimi. Wszyscy bez wyjqlku odpowiedzieli, ze nosląpito dramatyczna zmiana, zauważalna od lat siedemdzicsiqtych. Stale toinie lic:lxi dzieci, które sq niespokojne, impulsywno, mnie/ skupiono, mniej zdolne do skupienia uwagi przez dłuższy czos, a przez to wszystka mniej zdolne do nauki.
Harold Belfrom, MD. i Richard Piccola. M HA, za mOur Tanie World: Who is looking Altor out Kids?“, 1997
W lalach siedemdziesiątych pracowałem ji«k«> starszy psycholog dla amerykańskiej marynarki wojennej. Poproszono mnie wtedy a /badanie pewnego nieoczekiwanego problemu: wiciu nowym rekrutom brakowało nawet podstawowych umiejętności, niezbędnych młodym marynarzom.
Coraz, większa liczba rek lutów nie potrafiła czytać nawet na poziomic szkoły podstawowej. Nie radzili sobie nawet z prostymi zadaniami matematycznymi. Nie umieli uczyć się szybko w czasie wykładów ani skutecznie rozwiązywać problemów w praktyce. Nic rozumieli instrukcji szkoleniowych, z któiymi poprzednie pokolenia kwietnie solric radziły. 7. trndności-i przychodziło im wykonywanie rozkazów, „pyskowali” instruktorom i wdawali się w bójki między sob.j,
Ponadto zwiększyła się liczba dewiacji i zachowań przestępczych wśród nowych marynarzy. Więcej rekrutów popełniało gwałty i inne przestępstwo, porzucało służbę lub też było wydalanych.
Pierwszym pytaniem. do którego się odniosłem, była prosta kwestia: Czy ta nccywisty pnzbłem? Pytanie to należało postawić, ponieważ wiele czynników, jak na przykład zmiany w procedurze zgłaszania problemów, mogło nasunąć błędny obraz ich zaistnienia. Nic wiedziałem więc, czy mam tło czynienia / pozornym problemem, który w rzeczywistości nic miał miejsca, czy też / rzcczywistu i poważnit zmian:!, dotycząc;) nic tylko rekrutów marynarki wojennej, lecz być może całej populacji.