39851 PICT5497

230    10- AOŁOMWACI*

chylonego w stosunku do poziomu pod kątem 6 — 10° i urządzenia rozpyla, jącego w postna dysz umożliwiającego dozowanie wody w różnych jego punktach. Częstość obrotów bębna powinna być tak dobrana, ażeby występowało toczenie granulek. Dla bębnów o średnicy 3 — 5 ni zakres częstości obrotów wynosi 8 — — 14 min"¹. Na wewnętrznej gładkiej powierzchni bębna tworzy się warstwa wilgotnego miałkiego materiału, której grubość jest regulowana odpowiednimi zgar. macza mi. Stosowane w przemyśle bębny mają średnicę 1,5 - 5 m, a przepustowość takich granulatorów wynosi 10 — 80 Mg/h.

Rozkład wielkości produkowanych granulek w tego typu aparatach bębnowych jest dość duży, stąd w praktyce podłącza się do nich klasyfikatory sitowe z zawracaniem drobnych aglomeratów z powrotem do granulatom.

Ci ran u U tory talerzowe (rys. I0.2b) są to płaskie cylindryczna pojemniki, których oś obrotu jest nachylona do poziomu pod kątem p. Duże znaczenie dla właści-

Rys. 10.3. Kąt nachylenia talerza p i kąt zsypu materiału r w granul a lorze talerzowym

wej pracy aparatu ma odpowiedni dobór kąta p do kąta zsypu materiału </>(rys. 10.3). W rozwiązaniach praktycznych P — 35 — 55°, średnica talerzy dochodzi do 7,5 m. a głębokość wynosi 0,1 — 0,25D. Do wyposażenia granulatorów należą jeszcze zgarniacze do oczyszczania dna talerzy z przyczepionego materiału, prowadnice i dysze zraszające.

Do granulatom wprowadzany jest albo suchy, albo też częściowo nawilżony materiał. Dalsze nawilżanie odbywa stę w aparacie za pomocą dysz zraszających.

Zwiększenie obrotów fłowoduje spulchnienie materiału, a tym samym zwiększenie drogi toczenia się granulek. W związku z tym wzrastają także obciążenia mechaniczne.

W przemyśle stosuje się obroty w zakresie 0,6 — 0,75 wartości częstości obrotów krytycznych [5, I0J. Częstość obrotów krytycznych oblicza się, wychodząc — podobnie jak dla młynów kulowych — z zależności

42,3

7d

y/sinp ,min

(10.1)

gdzie średnica D podana jest w m.

_|n, *oiomm*cu nm prasowani!

Ukształtowane granulki przesypują się w dolnej ćwiartce taktu przez ,w ;tU na zewnątrz. Dzięki ustawieniu talerza i wynikających i tego warunków i^cp0 _wVS(ępuje w granulatom równocześnie klasyfikacja granulek i w efekcie ^rllu ₀j_{c S}ię produkt o dość wąskim rozkładzie wielkości.

Do obliczeń szacunkowych przyjmuje się następujący wzór na przepasło-_vVl,;-. granulatom talerzowego [5,8,10]:

m * UH)², Mg/h    (10.2)

ctl/ic średnicę talerza D określa się w m, natomiast współczynnik granulacji k zależy _lHl granulowanego materiału i wynosi dla:

cementu    1,3 -    2,5,

rudy żelaza (koncentrat)    0,6 - 0,9,

nawozu sztucznego mieszanego    0,95 - 1,1

10.3. AGLOMERACJA PRZEZ PRASOWANIE

Aglomeracja przez prasowanie może być przeprowadzana trzema metodami (rys. I0.4a - c): prasowania w formach zamkniętych, w formach otwartych i w prasach walcowych. Metody te mogą być dalej modyfikowane przez wzajemną kombinację zasad działania.

Rys. 10.4. Metody realizowania aglomeracji cząstek podczas prasowania materiału: a) w formie zamkniętej, b) w formie otwartej, c) w prasie walcowej

M - materiał, A - aglomerat, F_p - siła nacisku. - siła tarcia, fi - skok tłoka, t - stan materiału nicsprasowanego, t — grubość w > praski, k tjs - stopień sprasowania, 20- kąt wciągania,

/ — tłok prasujący, 2 - forma prasy

W zależności od właściwości prasowanego materiału, stopnia ściskania i ewentualnego dodawania środków wiążących w procesie tym występują różne siły wiążące. W ocenie materiałów ziarnistych pod kątem ich zdolności do bryk fetowania rozróżnia się zwykle zdolność do zmniejszania objętości pod działaniem sił ściskających oraz zdolność do tworzenia wy prasek o dostatecznej wytrzymałości [II]. Stosowane środki wiążące spełniają jeszcze dodatkową rolę, ponieważ powodują zmniejszenie tarcia wewnętrznego podczas przekształcania cząstek przy ściskaniu, a niekiedy również i tarcia na powierzchni wyprasek [5].