34599 s01 (6)

Samolot Mosęuiio Mk XVIIIFB z dii alki cm 57 mm

Samolot wielozadaniowy Mosnuito

Koncepcja zbudowania lekkiego bombowca, którego podstawową zaletą byłaby prędkość lotu — dawno już nurtowała umysły konstruktorów lotniczych. Na tyle szybki bombowiec, aby nie dogonił go żaden myśliwiec, mógł przecież obyć się bez uzbrojenia defensywnego, zyskując wiele na masie użytecznej, prostocie wyposażenia i konstrukcji. Specjalizująca się między innymi w budowie szybkich samolotów komunikacyjnych firma lotnicza Dc Haviliand uznała, że najbardziej przydatnym modelem do studiów w tym kierunku będzie DH 91 Alba-tross — transatlantycki samolot komunikacyjno--pocztowy o dobrej aerodynamice. Szacowano, że nowa konstrukcja, stanowiąca właściwie adaptację wspomnianej maszyny, będzie mogła unieść 3 tony bomb z Londynu do Berlina z prędkością 340 km/h. Przewidywano dla niej odpowiednio wzmocnione skrzydła, dwa silniki i dwuosobową załogę.

W październiku 1938 r. wytwórnia De Havilland zaproponowała brytyjskiemu Ministerstwu Lotnictwa opracowanie projektu lekkiego bombowca opartego na ww. zasadach. Jednak dopiero rok później, już po wybuchu wojny, odpowiedzialny za rozwój produkcji lotniczej gen. W. Frceman przyjął propozycję do oficjalnego rozpatrzenia. Pomimo kilku drobnych zastrzeżeń Komisji Ministerstwa Lotnictwa, w dniu 29.12.1939 r. upoważniono wytwórnię do opracowania prototypu w wersji nieuzbrojonej. Zamówienie obwarowano kilkoma warunkami: udźwig bomb miał wynosić 500 kg, zasięg ok. 2400 km i prędkość lotu miała być zbliżona do prędkości samolotu myśliwskiego. Samolot musiał nadawać się także do rozpoznania fotograficznego. Wytwórnia przystąpiła do intensywnej pracy. Biuro konstrukcyjne usytuowano w starym domu wiejskim w Salisbury Hall, należącym do rodziny Churchilla. Obok domu zbudowano niewielki hangar zamaskowany na wiejską stodołę.

W nim to realizowano dzieło na deskach kreślarskich. Zespołem kierował R. F. Bishop. Projekt otrzymał numer fabryczny typu 98 i nazwę Mosęidto (moskit).

Dnia 1.03.1940 r. wytwórni przyznano oficjalny kontrakt opiewający na 50 maszyn. Dążąc do skoncentrowania całej zdolności produkcyjnej przemysłu na najpilniejszych potrzebach operacyjnych, ówczesny minister produkcji lotniczej lord Beaverbrook zestawił listę konstrukcji priorytetowych. A wśród skreślonych z programu znalazł się także ... Mos-qwto! Jednak wytwórni udało się po wielu wysiłkach pogodzić interesy bieżącej produkcji z „dodatkową" budową samolotu Mosęmto.

Jesicnią 1940 r. produkcja nowego samolotu szła już efektywnie, mimo przerw spowodowanych nalotami niemieckimi. Jeden z nich 3.10.1940 r. spowodował śmierć kilkudziesięciu osób, zniszczenie wydziału produkcji cienkiej blachy i 80% wszystkich materiałów do produkcji Mosqmta — wartości dziewięciomiesięcznej produkcji.

Miesiąc później, 3.11.1940 r. prototyp Mośljmta nr E0234 został przetransportowany drogą lądową do niedalekiego Hatfiełd, gdzie został umieszczony na hamowni dla dalszych prób i montażu. Próby silników rozpoczęto 19.11.1940 r., zaś 25.11.1940 r. prototyp E0234, pilotowany przez Geoffrey de Havillanda juniora, wykonał swój pierwszy lot. Było to w niespełna rok od rozpoczęcia szczegółowej pracy nad tym samolotem. Prototyp pomalowano na jaskrawożółty kolor używany w RAF do oznaczania prototypów i wykonano na nim dwa loty próbne. Wstępne wyniki tych prób przeszły wszelkie wyobrażenia! Mosąuito okazał się niezwykle szybki i zwrotny. Takich samolotów jeszcze w firmie nie było!

Próby w locie na prototypie E0234 (przenumero-

I