s10 (7)

Tankowanie paliwa do zbiorników Mosęuita    Szczegóły uzbrojenia samolotu Mostjwio M

Mk VI FB nr TA378 SML z dywizjonu 305    XVIIf B : karabiny maszynowe Browning kali

7,69 mm i działko Molin kal. 57 mm

PRODUKCJA

MALOWANIE I OZNAKOWANIE

Po zakończeniu prób na prototypie uruchomiono produkcję pierwszej serii w liczbie 50 sztuk (wg zmodyfikowanego kontraktu) w tym: Mk I PR — 10 sztuk, Mk II NF — 30 sztuk, Mk IV B — 10 sztuk. Produkcję realizowano: w wytwórni macierzystej Chester, Hatfield i Lcavcsden, z licencji w Airspecd, Perci val A/C i Standard Motor, a także w zakładach De Havillanda w Toronto i Sydney. W okresie II wojny światowej wyprodukowano łącznie 6710 egzemplarzy samolotów, z tego 5570 sztuk w Wielkiej Brytanii, 1032 sztuk w Kanadzie i 108 sztuk w Australii. Spośród nich przeważały wersje myśliwskie NF i myśliwsko-bombowe FB. Poza tym produkowano wersje: bombową B, rozpoznawczą PR i treningową T. Po wojnie produkowano Mosąuity jeszcze przez 5 lat, wypuszczając do listopada 1950 r. dodatkowo 1071 egzemplarzy. Razem więc z produkcją wojenną dało to łączną liczbę wyprodukowanych samolotów Mosąmto wszystkich wersji — 7781 egzemplarzy.

Produkcja szczegółowa w rozbiciu na wersje przedstawia się następująco:

•    I PR— 10 egz. • II NF —392 egz. • IIIT — 231 cgz. • IV B — 299 egz. • V B — 1 egz. • VIFB

—    2108 egz. • VIII PR — 5 egz. • IX PR -f B — 145 cgz. • XII NF — 98 egz. • XIII NF — 270 egz. • XV NF — 4 cgz. • XVI B — 42 egz. • XVI PR — 435 egz. • XVII NF — 99 egz. • XVIII FB

—    17 egz. • XIX NF — 280 egz. • XXX NF — 518 egz. • 32 PR — 4 egz. • 34 PR — 131 egz.

•    35 B — 121 egz. • 38 NF — 54 egz. (wersja na eksport dla Jugosławii).

Samoloty Mosqwto malowane były w plamy kamuflażowe ciemnozielone (Dark Grecn) i ciemnoszare (Dark Grey) na powierzchniach górnych i bocznych, oraz jasnoszare z zielonym odcieniem (Ocean Grey) — na spodzie. Prototyp jaskrawożółty, przemalowany następnie na czarno. Pierwsza partia nocnych myśliwców była pomalowana całkowicie na kolor czarny (Night), ale zastosowana farba matowa zwiększała opory tarcia, co spowodowało obniżenie prędkości poziomej o 25 km/h. W roku 1942 wprowadzono modyfikację malowania polegającą na pokryciu całego samolotu (arbą jasnoszarą z zielonym odcieniem (Medium Sea Grey) i naniesieniem zielonych plam kamuflażu na górnych i bocznych powierzchniach. Bywały odstępstwa od tych reguł polegające na łączeniu malowania nocnego z dziennym, tj. góra była szarozielona, spód zaś czarny. Wzór ten stosowano tylko na myśliwcach nocnych. Kołpaki śmigieł malowano na czarno, na szaro lub w kolorze nieba (Sky). Znaki przynależności państwowej (roundds) malowano na górze płata, na kadłubie oraz na stateczniku pionowym (fin flasb). Kształty i proporcje tych znaków zmieniały się w czasie. Na dolnych powierzchniach płata znaki zaczęto malować dopiero w 1945 r. wraz z dużym czarnym numerem ewidencyjnym maszyny, czytelnym z obu stron kierunku lotu (na prawym płacie — czytelny z przodu, na lewym — z tylu). Litery identyfikacyjne (codę letters) jednostek malowano na kadłubach: na czarnym — ciemnoczerwone (DuB Red), na szarozielonym — w kolorze nieba (Sky).

Litery dywizjonów użytkujących samoloty Mas-quito w latach 1942—50:

• AD-U • AT-60 O.T.U. • AZ-627 • A3-230 O.C.U. • BF-14 • GR-162 • DD-45 • DZ-151 • EG-487 • EV 180 • EW-307 • EX-199 • FK-

10