41574 Strona&0

13. UTRZYMANIE NAWIERZCHNI BETONOWYCH

13.1. Wprowadzenie

W niniejszym rozdziale omówione będą zniszczenia nawierzchni, opis zabiegów, jakie są niezbędne do utrzymania i zabezpieczenia nawierzchni betonowych. W pierwszych latach eksploatacji zakres utrzymania nawierzchni betonowych jest niewielki. Do najbardziej typowych zabiegów w tym okresie należą czynności polegające na uzupełnianiu szczelin. W następnych latach pojawiają się pęknięcia przy szczelinach. W ciągu dalszej eksploatacji pojawiają się uszkodzenia w postaci nierówności na krawędziach płyt, a po ok. 10 - 12 latach należy poprawić szorstkość nawierzchni. W końcowej fazie pracy (25 - 30 lat) pojawiają się pęknięcia naroży i krawędzi oraz spękania siatkowe. Oznacza to, że nawierzchnię należy wzmocnić lub poddać zabiegowi recyklingu.

13.2. Opis typowych zniszczeń nawierzchni

Uszkodzenia nawierzchni betonowych można podzielić na dwie grupy:

-    uszkodzenia powierzchniowe,

-    uszkodzenia strukturalne.

Do najbardziej typowych uszkodzeń powierzchniowych należą:

-    lejki powstające po wyłuskaniu kruszywa z nawierzchni; zasadniczą przyczyną tego typu uszkodzeń jest stosowanie kruszywa o dużej ścieralności oraz kruszywa zapylonego,

-    jamki powstające po rozpuszczeniu grudek gliny lub innych zanieczyszczeń bądź po przerwaniu porów powietrza; zasadniczą przyczyną uszkodzenia jest stosowanie zapylonego kruszywa lub nieodpowiednie napowietrzanie betonu,

-    wykwity białe z kraterami wewnątrz; przyczyną jest występowanie aluminium i jego reakcja z wodorem,

-    zluszczenia nawierzchni powstające wskutek ręcznego wykańczania nawierzchni lub zlej pracy wykańczarki,

-    pęknięcia włoskowate od góry, powstające wskutek użycia nieodpowiedniego cementu (duży skurcz), szybkiego oziębiania nawierzchni, szybkiego odparowania wody lub drgań od przejeżdżających pojazdów,

-    ścieranie nawierzchni wskutek działania ruchu pojazdów,

-    koleiny w nawierzchni, powstające wskutek skanalizowaniu ruchu i efektu ście-

rninia.

261