Warunkiem koniecznym dla uzyskania prawidłowej pracy mechanizmu jest nieprzerwany (ciągły) styk powierzchni roboczej krzywki z popychaczem. Spełnienie tego warunku uzyskuje się przez:
— wykorzystanie siły ciężkości popychacza (często wraz z układem napędzanym przez popychacz),
— działanie sprężyn dociskających,
— nadanie odpowiedniego kształtu powierzchni roboczej krzywki (np. przez prowadzenie popychacza w kanałku w krzywce).
Podstawowe rodzaje mechanizmów krzywkowych przedstawiono na rys. 16.11, a końcówki popychaczy — na rys. 16.12.
Zarysy powierzchni krzywek ustala się według programu pracy mechanizmu z uwzględnieniem kształtu końcówki popychacza.
Dla uzyskania szybkiego przesunięcia popychacza odpowiedni odcinek profilu krzywki powinien być stromy, a dla powolnych przesunięć — łagodny. W celu uzyskania postoju popychacza przez określony czas stosuje się: w krzywce walcowej odcinek profilu o stałym promieniu (rys. 16.1 la), a w krzywce o ruchu postępowym — odcinek o stałej wysokości (rys. 16.1 lb).
Rys. 16.11. Rodzaje mechanizmów krzywkowych: a, b) z krzywką płaską, c) z krzywką tarczową d, e) z krzywką walcową [2, 4]
Dla uzyskania stałej prędkości ruchu popychacza odcinek profilu krzywki płaskiej obrotowej (rys. 16.lic) powinien być wykonany wg spirali Archime-desa, krzywki walcowej (rys. 16.1 ld) — wg linii śrubowej o stałym skoku,
413