1— pokrój; 2— kwiat żeński; 3 — kwiat męski; 4— kwiat obupłciowy widziany z zewnątrz; 5—7 — owoc od strony krawędzi, od strony płaskiej i w przekroju poprzecznym; S—10 — siewki (I i 8—10 oryg.; 3 i 4 wg Hegiego, pozostałe wg Korsmo)
Roślina wieloletnia, dwupienna, wysokości 10—25 cm, o dość cienkich, rozgałęzionych łodygach i oszczepowatych liściach skupionych przy ziemi w różyczkę. Kwiatostan w postaci rozpierzchłej wiechy. Kwiaty męskich okazów o żółtych pylnikach, kwiaty żeńskie ze słupkami o jasnoczerwo-nych znamionach. Owoce trójkanciaste, zaostrzone, długości 1 mm i szerokości 0,75 mm, jasnobrunatne, połyskujące. Kwitnie od maja do jesieni.
Szczaw polny rośnie dziko w suchych lasach sosnowych, na piaszczystych nieużytkach i na ugorach. Jest pospolitym chwastem na glebach piaszczystych oraz na zakwaszonych glebach gliniastych. Zachwaszcza wszyst-kie-uprawy polne i ogrodowe.
Rozmnaża się za pomocą pączków przybyszowych na rozłogach korzeniowych oraz z owoców. Zimuje pod postacią różyczek liściowych i odros-tów korzeniowych.
Siewki; hypokotyl długości 3—5 mm i szerokości około 0,75 mm, czerwono nabiegły, nagi. Liścienie równowąskie, długości około 4 mm i szerokości 1 mm, tępo zakończone, dołem zwężone w krótki ogonek, jasnozielone lub czerwono nabiegłe, nagie. Epikotyl i następne międzywężla nie-rozwinięte, liście skrętoległe, skupione nad liścieniami. Pierwsze liście (dwa lub trzy) szeroko jajowate lub okrągławe, długości 5—9 mm i szerokości 3—6 mm, trzeci z nich zwykle eliptyczny i większy (długości do 16 mm i szerokości 9,5 mm). Następne liście bardziej wydłużone, wyraźniej zaostrzone i nad skośnie obciętą nasadą, z jednym lub dwoma, w bok lub w dół zwróconymi zębami, co nadaje im wygląd strzałkowaty lub oszczepo-waty. Blaszki i ogonki zwykle czerwono nabiegłe lub plamiste; nerwacja siatkowata, z ogonków wybiegają 3 nerwy, owłosienia na liściach brak.
Siewki pojawiają się na wiosnę.
44