43 (49)

V

D

p k

gdzie k to współczynnik udziału poszycia kadłuba statku w tworzeniu wy pomości, podany w dokumentacji statku; gdy jego wartość nie jest podana, należy przyjąć k - 1.005.

Na poziomej osi rzędnych na wykresie krzywych hydrostatycznych znaleźć wartość obliczonej objętości V. Z tego miejsca wyprowadzić pionową linię. Znaleźć punkt przecięcia tej linii z krzywą objętości podwodnej części kadłuba V. Zrzutować ten punkt na oś zanurzenia i odczytać średnie (wypornościowe) zanurzenie statku - rysunek 27 (dla Y^. Dalszy tok postępowania jak w punkcie a.

12. Skala załadowania

Skala załadowania, zwana inaczej skalą ładunkową, umożliwia wyznaczenie średniego zanurzenia statku dla znanej jego wyporności przy różnej gęstości wody bez konieczności przeprowadzania obliczeń. Można też odwrotnie - znając średnie zanurzenie statku i gęstość wody wyznaczyć jego wyporność.

Skala załadowania stanowi nomogram wykonany na podstawie krzywej wyporności. Przedstawia zbiór różnych skal. Podana jest skala zanurzeń w dm oraz skale wyporności i nośności dla różnych gęstości wody. Z reguły dołącza się skalę przyrostu wyporności na jednostkę zanurzenia, skalę jednostkowego momentu przegłębiającego oraz skalę rzędnej metacentrum.

Przykład skali załadowania przedstawiono na rysunku 28.

Uwaga ! Na skali ładunkowej podane jest średnie zanurzenie statku mierzone od dolnej krawędzi stępki.

Dodatkowo skala załadowania może dawać informację o dopuszczalnym średnim zanurzeniu statku, zawartą w znaku wolnej burty. Na rysunku 34 pokazany jest wycinek skali załadowania dla statku B-354 111 z naniesionym znakiem wolnej burty.

63