45170 IMG407

immtfuiooa do 1/3 długości pociągu w przypadku stopniowego łagodzenia I załomów profilu podłużnego wstawkami o pochyleniu pośrednim.

Tablica 3.1 I

Pochylenie miarodajne

Kategoria linii	i. (*.J
Miguwlaa. piertMzanędna	6
Omganądaa	10
Znacanua miejscowego	20

Gdy suma dwóch sąsiednich pochyleń odwrotnych (rys. 3.2) lub różnica dwóch sąsiednich pochyleń jednakowego kierunku profilu podłużnego linii jest równa lub większa od wartości 2.5%r. należy wykonać zaokrąglenie załomu profilu podłużnego. Minimalne promienie łuków zaokrąglenia określone są » HM. IX

Tablica 3.2

Minimalne promienie tuków zaokrąglenia załomu profilu podłużnego

Rodzaj torów	Minimalny promień luku [m|
Główne na hmi magistralnej lub pierwszorzędnej	10 000
Główne dodatkowe na stacjach linii magistralnych lub pierwszorzędnych	5 000
Główne dodatkowe na stacjach linii drugorzędnych	2 500
Uroi znaczenia miejscowego i torów stacyjnych bocznych	2 000

Na rys. 3.3 przedstawione są zasadnicze elementy luku kołowego w planie. Podstawowymi parametrami luku są: promień luku R. kąt zwrotu a oraz długości stycznych T łączących wierzchołek kąta W z początkiem PK i końcem KK luku.

Rys. 3.3. Elementy luku kołowego w planie

Ponadto pomocnicze znaczenie ma strzałka /, określająca odległość środka luku S do wierzchołka kąta W. Elementy te są wyznaczone następującą zależnością:

K =    (3.3)

180°

Wzór na długość stycznej:

T = Rlg~    (3.4)

Specjalnego omówienia wymagają pojęcia: krzywej przejściowej i rampy przechyłkowej.

W celu uniknięcia gwałtownego powstawania siły odśrodkowej przy przejeździć pojazdu z prostej (R = «) w łuk o promieniu R = const, wprowadza się pośredni odcinek toru o zmiennej krzywiźnie, określany mianem krzywej przejściowej. W punkcie początku krzywej przejściowej (pkp) promień krzywizny równa się R = »>, na końcu krzywej przejściowej (punkt kkp) promień krzywizny równa się promieniowi łuku R. Powszechnie przyjęto, że racjonalne jest założenie liniowego wzrostu krzywizny i tym samym liniowej zmiany przyspieszenia odśrodkowego.

Wychodząc z tego założenia i ze znanej z geometrii różniczkowej zależności, otrzymujemy wzór:

Śll u 1 = ii    (3.5)

dx* R_x R L

gdzie: R_t — zmienny promień krzywizny,

R — promień luku kołowego,

L — długość krzywej przejściowej.

Po dwukrotnym scałkowaniu i uwzględnieniu warunków brzegowych (dla x = 0: dyldx = 0 i y = 0 stałe całkowania są równe zeru), otrzymujemy wzór opisujący krzywą przejściową:

v = JSl    (3.6)

6 RL

Przez analogię przyjęto, że rampa przechyłkowa, na której występuje zmniejszenie wielkości niezrównoważonego przyspieszenia, również ma charakter liniowy:

gdzie: h₀ - wielkość stałej przechyłki w łuku, L - długość rampy przechyłkowej.